Abı-ı hayat.... sanat.

Sanat sanat için yapılmaz.

Sanat insan için yapılır.

İnsanın olduğu her yerde sanat beslenir büyür.

Sanattaki bu gelişme insanı insan yapan özelliktir.

Evettttt...

Buram buram sanat kokan bu girişle herkese merhabalar dostlar.

Hepinizin hayatının her döneminin bahar günleri gibi olması için dua ediyorum.

Malum bahar yeniden doğuştur..

Hepimizin hayatı da iki kapılı han değil mi?

Bazen yaşarken öldük diyeceğimiz anlar bir bakarsınız fırtına ardı güneşli günler misali, yerini baharlı günlerdeki küçücük bir tohumdan yeniden doğuşa bırakır.

Reenkarnasyon, yaşarken insanların duygularındaki yeniden doğuş olarak ta algılanabilir aslında.

İnce ayar...

Hem de ne ince ayar...

İnsanoğlu gerçekten ince ayarla, nakış nakış işlenmiş bir mucize.

Doğada keza.

Ab-ı hayat...

Kupkuru bir dal nasıl ki yeşerirse, kupkuru duygularımızda aynen yeşerir.

Bu yeşermeyi sağlayan belkide dikkatimizden kaçan sanatla iç içe yaşamışlığımız değil midir dostlar?

İllaki tescilli sanatçı olmak değildir bu.

Ressam olmayabilirsiniz ama o nakışlarda ve halılardaki desenler hiçte ressamı aratmaz,

O sevda üzerine, hasret üzerine yazılan mektuplar, şiirler, şairlerin, yazarların kalemini de aratmaz

Galiba sanatçının istemeyerekte olsa

Halk sanattan kopuk aslında biraz önce bahsettiğim anlamda sanatla et kemik gibi insan ve sanat ancak sanıyorum entellektüel düşünen sanatçı gözünde sanat çok farklı bir anlamda olduğundan getirisi de sanatçı halk kopukluğu tetikleyici oluyor, sanattan halkın anladığı anlamın dışında kaldığından uzaklaşma kaçınılmaz oluyor ve halktan kopukluğu halkın sanattan kopukluğunu tetiklemekte..

Ne kadar çok sanattan uzaklaşırsak o kadar çok insani duygularımızdan da uzaklaşırız.

Bu yüzden sanatı hangi anlamında yerine yerleştirirse yerleştirsin sanatçı camiasına çok iş düşmekte.

Sanatçı sanatını yapmakla birlikte bu sanatını halka anlatabilmeli ve sevdirebilmeli. Fazıllar birleştiği de nasıl bütün kompozisyon ortaya çıkıyorsa sanatçı, sanat ve halk parçaları birleştiğinde; huzur, sevgi, dostluk, mutluluk ve tüm duygular yeniden yeşerecek.

Sanat insanın suyu....

Sanatçının en büyük sorumluluğu....

Mersin yazı malum.

Hele yaz akşamları...

Bir de aylardan temmuz ise...

Yerlerde mumlar...

Eyvah kaybettik seni Nefise, toparla...

Palmiyelerin altında, o cennet sahillerde çimenlerin üzerinde söyleşiler, dinletiler olsa...

Doğaçlamalar....

Âşıklar söylese, opera ve bale ilginç yerlerde konserler vererek insanlara sevdiriyor, bunlar devam etse...

Gençlerden başlayarak tüm halkın vazgeçemediği uğrak yeri olsa akşamlar...

Akşamcı ama sanat akşamcısı...

Vallahi ne sinir kalır ne depresyon...

Her şakanın altında ciddiyet yatar derler ya,

Şaka bir yana; insanın insan olma özelliğini yitirmemesi için şart sanat...