Acaba diyorum, biz ruhumuzu mu kaybettik?

Ne içimizdeki benin, ne de karşımızdaki onun kıymeti var.. 

Var olan sadece egolarımız.. 

Her şeyden kaçıyoruz, kendimizden bile.. 

Bir türlü yüzleşemiyoruz içimizdeki benle.. 

Ne istediğimizi, ne de beklediğimizi biliyoruz.. 

Gün oluyor.. 

Tek bir merhabayı,  

Gün oluyor.. 

Ufacık bir sevgi sözcüğünü esirgiyoruz karşımızdakinden.. 

Sevemiyoruz.. 

Ne kendimizi, ne de karşımızdakini.. 

Yaşamın tüm yanlışlarının, bizim dışımızda geliştiğini zannediyoruz.. 

Hep kendimizi haklı, başkalarını haksız görüyoruz.. 

Volkanlar da patlasa içimizde,  

Yüreğimizin değil, sadece egomuzun sesini dinliyoruz.. 

Nedenini bilmiyoruz ama, üstün gelen hep egomuz oluyor.. 

Acaba diyorum, biz ruhumuzu mu kaybettik ? 

Hoş biz onun bile farkında değiliz ya .. 

Gerçi biz neyin farkındayız ki? 

(.... Galiba hiçbir şeyin... 

. Ne dünya, ne de içindeki hiçbir şey kalıcı değil.. bir kahve içimlik geldiğimiz şu fani yerde kimimiz iki, kimimiz üç gün konaklayıp geçip gideceğiz.. 

Öyleyse daha ne kadar görmeden, bakmaya devam edeceğiz? 

http://www.akormerkezi.com/eclipsed-by-mozart-by-peter-ruellan_video-izle-jnfjvr.html 

Sevgi ve ışıkla.