Acı

Tanrı insana acı çekmeyi verdi, o yüzden acı çekiyorsun; elden bişey gelmez, kader bu...!!! Sen ne kadar uzaklaşsan yaklaşır o kadar sana, yazık olur...!!! kurtaramaz kimse seni... Kabullensende mücadele etsende değişmez tek gerçektir; yaşanması gerekir ve yaşanır...

Her an çıkıverir karşına, ansızın aniden her hangi bir şekle bürünerek görünür gözüne ve kalbinin derinliklerinde ince sızı olarak başlar; önce hiç birşey anlamazsın nerden geldi nasıl geldi derken toslarsın duvara o an'dan itibaren yalnızsındır tüm kalabalığın içinde, kimse duymaz seni kendin bile...

Yayılmaya başlamıştır vücüduna, her hücrende hissetmeye başlarsın her organın farklı şekilde tepki verir karnında krapm hissi baş gösterirken; nefesin kesilir, gözlerin yitirmeye başlarken yetisini; ayakların yapışmıştır yerlere kaldırman imkansız uğraşma boşuna...!!!

Saldırmaya başlar her yönden düşünceler, kaçacak yer bulamazsın hangi yöne koşsan karşına çıkarlar sana yeni bir yol gösterirler; nedense hep çıkmazdır o yollar dayanamaz daha fazla zihnin iflas eder, bitmiştir... Küçücük bir çocuğun sana bakarak gülümsemesini bile göremezsin, bakarsın sadece boş boş duvarda asılı bir resim gibi...

İlk reaksiyon baş gösterir ardından; koşmaya başlarsın boşluğa doğru alabildiğine hızlı, bir an önce bitsin zaman istersin geçsin gitsin...!!! Yollar biter o bitmez...!!!

Acımadan, duygulanmadan gerçek mutluluğun ve ölümsüz güzelliğin olmadığı toprağa bakabilir misin?

O topraktır getiren acıyı, herkes ondan gelmedi mi?

Gitmiştir artık geldiği gibi ansızın, anlamı yoktur hiçbirşeyin...!!!