Açılım’ı dinliyorum

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı
Ankara’da hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş yayılıyor
Umutlar, nutuklarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Eylemcilerin hiç durmayan bağırtıları
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı;
Zaman iyi geçiyor, işler yolunda derken;
Sokaklarda, sürü sürü, çığlık çığlık.
Nutuklar çekiliyor alanlarda;
Bir emekçinin suya giriyor ayakları;
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin İmralı, Kandil
Cıvıl cıvıl Güneydoğu sokakları
Eylemci dolu sokaklar
Havai fişek sesleri geliyor sokaklardan
Güzelim bahar rüzgarında biber gazı kokuları;
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski direnişlerin sarhoşluğu
Soğuk sularıyla bir havuz;
İnmiş copların uğultusu içinde
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir eylemci geçiyor kaldırımdan;
Taşlar, sopalar, slogan atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir motolofkokteyli olmalı;
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir tutuklu çırpınıyor odasında;
Yeri dar mı, değil mi, biliyorum;
Sırtı terli mi, değil mi, biliyorum;
Yeni bir umut doğuyor Kafdağı’nın arkasından
Taraf'ların sesinden anlıyorum;
Açılım’ı dinliyorum, gözlerim kapalı.

****
“İstanbul’u Dinliyorum”, Orhan Veli Kanık’ın ünlü şiirlerinden biri. Bu şiirde “operasyon” yaptım; yeni bir “kimlik” kazandırdım şiire. Koyu yerler, şiire yaptığım “yama”lardır.

“İstanbul’u Dinliyorum”u sevenler, şiirseverler, şiiri bu biçimiyle okursalar, kusura bakmasınlar. T.Ç.