Adapazarı sulu köftesi!

Yemekte ekmek yemeyi sevmem! Onun için sulu yemeklerin suyu kalır tabakta!

Geçen Adapazarındayken az daha garsonla kavga ediyordum.

“Izgara türü birşeylerin var mı?”

“Abi kömürler sönmüş. Ben size sulu yemek getireyim!”

“Ne var?”

“İzmir Köfte!”

İzmir lafı geçti mi tüylerim diken diken olur bilirsiniz! Gene oldu!

“Kardeşim İzmirden mi getiriyorsunuz bu yemeği?”

“Yok Abi burada yapıyoruz!”

“Eti nerenin?”

“Bizim kasabın Abi!”

“Patatesi?”

“Adapazarı patatesi Abi!”

“Suyu?”

“Hendek yaylalarının Abi!”

“Salçası?”

“ Geyvenin Abi!”

“Ulan daha bunun neresi İzmir? Bir daha duymayayım böyle dediğini!”

“Getireyim mi Abi!”

“Yok getirme! İşkembe getir bana!”

Garson gitti işkembe çorbası getirdi bana! İçinden işkembe parçalarını yedim, kalktım masadan!

“Bir hemşerim olarak gurur duydum seninle Abi!” Dedi garson hesabı öderken!

“İsmini camdan kazıt hergün gelir yerim kardeşim! Yoksa yok!”

“Ne diyelim ismini Abi?”

“Adapazarı sulu köftesi!”

Haksız mıydım!