Adı yok..

...Bugün hiç umudum yok sanki... Hani bir kaldırsam başımı çarem boynuma düşecek... Ama kapılarda çarpıyor... Yine bir yürüyüşte geziniyor... Hissediyorum...

...Bahar müjdemi kutlamalıyım bir ufacık gülüşümle... Cevabım ihtimalli hazırım istekli...Güneş benim odama düşecek bugün... Yastığım sırtımda... Aklım aklımı almayanda olacak... Gözlerim kırmızı kara yolları... Yine de uyuyan her bebekten mutlu...

...

...Perdeyi çektim, birazda böyle yürüyorum... Artık içimdeki hislerle bir pazartesinden de hai korkuyorum... Yanılıyor muyum derken yanılmakla, kendimi kalemle kağıda yazacak aralıklarla sevmeye bıraktım...

...Can ellerim tutar mı soluklarını bilmiyorum ama bir şey var boğazıma sarılarak tutan... Ateşlenip tekrar yatağa uzanmak... İnadım kıvrımsız...

...Sevmek güzel kendime yakıştırdığım insan!... Niye hem güldüren, heyecanlanan yanım arada böyle soluk çaresiz?...

...Yaşamak güzel!... Bir elim mavi!... Yanaklarımı ateşlerken bu adı olmayan hislerleee, iç darlığı yaratsada meraklanmalarım;

Yaşadığını bilmek güzel!...