Adı yok bu şiirin...

Sarhoş ışıkların mehtabında kaldı bu aşk

Umutsuz duygular

Boş-boş bakan gözler gördüm

Yanılmışlardı hepsi

Aynen ötekiler gibi

Çünkü

Ne gitmişler anlamış kalanları

Ne de gidecekler anlayacak

Ötelerdeki bekleyeni…

Şimdi mi?

Bilinmez bir zaman diliminde   

Belki de bilinmezliğe giden bir yolda

Buluşmuşuz ve tükeniyoruz  

İlla da hüzün baz mı olmalı insan yoksa  

Acıyla sevişe bilmesi için…

Bakıyoruz bakışıyoruz

Orta yolunu bulur muyuz bu illetin

Yandı yine sarhoş ışıklar

Ve biz buradayız hala

Bir fıçı devirmişiz bu acemi âşıkla biz

Sarhoş olmasın mı hala

Saki mi hayat…

YirmiikiEylülİkibinonbirAnkara

Faruk Fahrettin ÖZCANAN