Ağır

Ben ona

Ha esaret ha ölüm diyorum

O bana

Her bahar kalbimi basan

bir ferah bir sevinçli haldeyim

İçimi acıtır bir günlük ömre

sahip olması kelebeğin

Sakın dokunma zülfü yâre

Dokunma sakın

ağlamak gözbebeklerimi incitir diyor

*

Ben ona

gitmek hayat getirecek diyorum

O bana

Sandıkları aç

İnsan insanın külüne muhtaç

Yanardağ öfkesi gibidir aşk

Patlar ve an sonu söner kor

Hayatın diyalektiği budur diyor

*

Ben ona

Kalmak zor çok zor

Gitmek iyileştirir ruhu diyorum

O bana

Lav külü toprağın yüreğinde saklı

Zehri de merhemi de

İçinde barındırır vicdan

Demir atmış bir gemi gibi

bağlanır barınağına insan

Alışkanlıklar yönetir aklı

Aslolan budur diyor

*

Ben ona

Umut kalmadı ilkyaza diyorum

O bana

Kim dalarsa sokaktan

O çıkar bahtına insanın

Ömrüm seninle geçecek diyor

*

Ben ona

Zorba dayandı kapımıza diyorum

O bana

Beni kim taşıyacak diyor

Ben ona ayaz kesmiş söylevden

dört yanı kuşatılmış bir evden

Sevinç çıkmaz sokağa diyorum

O bana

Şarkıları kim söyleyecek diyor

*

Ben ona

Takatim kalmadı soluksuzum diyorum

O bana

Eşkıya bir an gibi metafor

bakışlarını gözlerime mıhlayarak

Hani sen türkü söylediğinde

Dağları delerim yar uğruna derdin

Yar kimdi Ferhat kim diyor

*

Ben ona

Deniz bitti vardığımız son durak diyorum

O bana

Hangi diyara yelken açacaksın diyor

Ben ona

Dağlar üstüme yıkıldı bak diyorum

O bana

Hangi ütopyaya tutunacağım

Aklım estikçe her mevsim sönüp

özledikçe kırık umutlarımla dönüp

kimin omzuna koyacağım başımı

Nereye göçüp nereye konacağım

Sönmekte olan ocağıma kim fer olacak diyor

*

Ben ona

Makus talih kapıda diyorum

O bana

Ağlamak neyi geri getirdi ki diyor

Ben ona

Sevda yaşamın kışkırtıcısıdır diyorum

O bana

Aklını hangi bahar çeldi diyor

*

Ben diyorum ki ona

Ölüm kaçınılmaz sevda hak

O diyor ki bana

Hep kendi iklimine sığınır korkak

Coğrafyasını terk etmemektir aşk

*

O kadar yakınız ki birbirimize

Soluğum soluğunda rüzgar

Ve bir o kadar uzağız ki birbirimize

Kalbi kalbimin atışına sağır.

*

Yükümüz ağır

Çok ağır