Ağlamalıyız

Çok değerli bir dostumla; Suriye’den apar topar kaçarak ülkemize sığınan insanlar için konuşuyorduk, biliyor musun dedik aynı anda, ne kadar zordur evinizden yurdunuzdan barkınızdan vazgeçerek can korkusuyla kaçmak, hele paranız pulunuz kalacak yeriniz diliniz lisanınız yoksa daha da zordur…

Hoş yapılan araştırmalara göre Suriye den kaçanların çok büyük çoğunluğu hali vakti yerinde parası pulu cebinde olan insanlarmış.

Elbette istisnalar kaideyi bozmaz, fakir guraba kesim de yok değildir içlerinde, onun için hem STK ve uluslararası yardım kuruluşları hem devlet gereğini yapmaktadır.

Olaylara alınan kararlara kayıtsız kalışımızı, bana dokunmayan yılan bin yaşasın anlayışı ile müsebbiplerine tepki göstermeyişimizi ve geleceğimizi umursamayışımızı bu insanların durumuyla karşılaştırınca aklıma çok duygusal kısacık bir öykü geldi…

…

Bilge kişi kendisinden çok uzakta işgal altında olan ülkesine yürekten bağlıydı.

Ülkesini merak ediyor, orda olanlar için iyi temennilerde bulunuyordu.

Elinden başka bir şey gelmiyordu. Oturdu bir bayram günü ülkesinde olan “lidere” bir zarf gönderdi.

“Lider” kendisine gönderilen zarfı açtı, içinde bir şey yoktu. Şaşırdı ve bir anlam veremedi.

Kurmaylarını çağırdı zarfı geldiği adrese yani bizim bilge kişiye “gönderdiğiniz zarfın içinde bir şey yoktu” diyerek geri gönderdi.

Zarfını geri alan bilge kişi gözleri yaşlı bir şekilde gelenlere şöyle dedi;

“İçinde ülkem ve sizin için döktüğüm gözyaşları vardı…”

…

Ne olduğunu bilmediğimiz anlaşmalar yapılıyor, ülkemizin üzerinde tarihimize belki de karanlık notlar düşeceğimiz projeler planlar uygulanıyor. Başta muhalefet partileri olmak üzere hiçbir STK ve kurum kuruluşun olan bitenden haberi yok. Kimse kimseye bir şey anlatmıyor, bize inanın biz milletimiz için ülkemiz için kötü hiçbir şey yapmayız, deniyor…

Benim gibi üç beş çatlağın dışında zaten herkes hayatından son derece memnun. Kimse niye anlaştınız kim bu adamlar, neyin karşılığında hangi bedelle anlaştınız, size bu yetkiyi kim verdi Anayasal olarak böyle bir hakkınız yok ne iş, diyen yok…

Sadece diyeceğim şu; Umarım Suriye halkının durumuna düşmez, gittiğimiz yerden boş zarf göndermek zorunda kalmaz “AĞLAMAYIZ…”

Olmaz olmaz falan demeyin, bana kalırsa demeden önce de varsa benden yaşça büyükler ona sorun “KAÇ KAÇ zamanı” ne demektir diye size anlatsın…

Hoşça ama daima sevgiyle kalın…

Erdoğan ÖZGENÇ