Ah benim şu ''öz güvenim''

Ne zor iş bu yaş almak!

1.54 Boy ve baybi face bir görünüme sahip yaşadım ömrümün 50 yılını.

Gençlik yıllarımda çok dua ederdim '' bir yaşlansam da, banada Şenay Hanım'' deyip hürmet etseler diye!

İyi halt etmişim.

Geldik işte 50'li yaşlara.

Rahmetli anneciğime de kızardım o vakitler. 

''Yahu bu kadın sanki benim gibi gençte, seni anlıyorum' diyor '' diye.

Hatta trafik polisine de kızardım. Ehliyetimi 18 yaşımda almışım ama halen işaret parmağı ile beni kenara çekip ''göster bakalım ehliyetini'' deyişine. 

Al sana ehliyet. Yahu benim yaşım 34...

Mağazaya giriyorum. İçimde küçük sevimli bir şeytan. Biliyorum çünki; Tezagahtar bana ''aaaa bu size çok yakıştı'' diyecek ve ben sinsi bir ukalalıkla '' hayır bakma sen benim 34 beden olduğuma, yaşım 41. Bu yakışmaz artık bana'' diyeceğim. Maksat aptalca kendimi tatmin.

Bunlarla dalga geçebildiğim 51'i sevdim ben arkadaşlar.

Kendimi halen sevdiğimi de itiraf ediyorum.

En yakınlarımın halen beni değiştirme çabasına da direniyorum ayrıca. Lakin beni en çok eleştirdikleri konu ''Kendime olan fazla bulunan ÖZ GÜVENİM.

Bu öz güven denen şey ne melemse, ben hariç herkesi fena halde ürkütüyor!

Bu yaşıma geldim, neden korkulan bir mesledir bunu halen kavramış değilim.

Ben Şenay, hayatım boyunca kaybetmekten korkmadım.

Bu uzmanlarca nasıl yorumlanır bilemem ama kaybttikten sonra kazandıklarımla yetinmek gibi bir huyum var benim. Belki klasik olacak ama, gerçekten elle tuttuğum ve gerçekten bana ait olanlara sarıldım hayat boyu. 

Hayallerim asla mevcudumun dışında olmadı.Var olan koşullarımın devamıyla bezedim gelecek planlarımı. Halen de böyle yaşarım.

Ben benimle kavga ederim önceikle. Sonra olaylara ne kadar gücümün yeteceğinin hesabını yaparım. Sanırım sorun işte tam burada!

Ben genellikle, 

Her sorunun bir çözümü,

Her kaybın bir getirisi,

Her gidenin bir geleceği olduğunu iyi öğrendim bu hayatta.

Ama her şeye rağmen,

Yaş almak zor iş miş!!!

Ş.D