Ahh İstanbul diyor musun sen de?

İstanbul aşık olduğumuz şehirdir, pek çoğumuzun. Orada yaşamaksak bile; arada bir Beyoğlu aşkı depreşir içimizde. İstiklal'de bir bardak bira, Cezayir Sokak'ta bir kadeh şarap hayalini kurarız. Sahafları düşünürüz. Elimizde Beyoğlu çikolatası ve sahaf kokusu.

Galata'dan izlemek isteriz şehri. Yağmur yüzümüze vursa bile umursamadan dalmak rüyalara. Dolmabahçe'de; haremin en heyecanlı izlerini bulmak, sonra Ata'nın mütevazi odasının sıcaklığında duygulanmak, Yerebatan Sarnıcı'na soluk soluğa inmek, Medusa'nın soğuk yüzü ile heyecanlanmak, Ayasofya'nın tavanındaki parıltı ile mutlu olmak, Topkapı'da nefes kesen odaları dolaşmak...

Ama en çok dost sohbetlerini özlüyor insan, en çok sevgili ile el ele gezmeleri, en çok şairlerinin okuduğu şiirleri özlüyor insan, en çok canlı müzik muhabbetlerini...

Kısacası her şeyini özlüyorum ben. Ah İstanbul, diyorum. Peki ya sen?