Aklımda Ukrayna

Aklımda Ukrayna... Kar yağıyor, bebeler, çocuklar, kadınlar, gençler ve yaşlılar... Yani insanlar... Ölüyorlar, göç ediyorlar, evleri yıkılıyor. Zaman duruyor, çok üzgünüm. Nasıl yazabilirim ki bu duygularla? Bir şiir anlatır belki de işin özünü...

DÜŞÜNÜYORUM İŞTE       

Düşünüyorum işte

Öyle saf öyle iyimser 

Öyle engelsiz ve özgürce

Ve de çocuksu

Bir martı olsam diyorum

Uçsam uzak diyarlara

Sevgi ve özgürlük götürsem

Düşünüyorum işte belki saf belki çocuksu

Güneş eksem 

Yağmurlu bir havada

Gökkuşağı sarsa gökyüzünü

Üşüyorum diyenleri 

Isıtsa güzelce

Sevgi ve umut çiçeklerini

Düşünüyorum işte öyle özgür ve çocuksu

Tüm yürekleri yıkasam

Hiç kin ve nefret kalmasa

Doysa tüm çocuklar

Ne açlıktan ne atomdan ölüm olmasa

Sevgi olsa umut olsa

Düşünüyorum işte öyle saf ve öyle iyimser

Balinalar özgürce dolaşsa

Okyanuslarda

Çocuklar yunuslarla oynasa mavi sularda

Düşünüyorum işte öyle özgür ve çocuksu

Düşünüyorum

Dağ menekşelerini mimozaları

Deniz kırlangıçlarını pelikanları flamingoları

Ve yağmur ormanlarını

Kül inmemiş güzelliklerle

Bir dünyayı

Buradan giderken bırakmayı

Belki biraz saf biraz çocuksu

(Bu şiir Şimdi Tam Zamanı adlı şiir Kitabımdan alınmıştır.)