Alıp başımı gitmeler, benden önce ben varken de

'' Üzülme Güzel kadın

Aşk'sa eğer bunun adı

Bırak korkmayi 

Diledigin gibi yaşa an'i ''

*

Kilden şehir ve kilden yapılmış evler arasında yürürken

Ahşap kocaman kapılardan birini araladım

Kil kokusu ciğerimi acı ile tatlı arasında huzursuz ediyordu

Buyurun hoş geldiniz dedi bir ses

Tortusu dibine çökmüş bir kadeh kırmızı üzüm şarabı uzattı

Vücut dilini harika bir şekilde ve sözlerini seçerek kullanan bu sesin sahibini izleme isteği doğdu içime  

Önce düşlerimden utandım

Sonra tebessüm ettim

Nasılsa burada beni kimseler tanımazdı

Ne de olsa bu düş benim düşümdü…

İçimde ki gitme arzusunun kalma eylemine geçme zamanıydı sanki bu an

Anlamıyordum ve ben burada kalmak istiyordum

Bu insanı tanımak bu düşü yaşamak

Yüzünün eskiyen çizgilerine baktım uzun uzun

Geçtim terasta bir köşeye oturdum iskemleye

Sanki adam yani çok sevdiğim bir insan korkarak beni uyandırmaktan dolanıyordu etrafımda

Oysa adam işinde gücünde öylece karşımda duruyordu

Benden önce ben varken de