Allah ile aldatma!

"Aldatan, sizi Allah ile aldatmasın" (Kur'an; Lukman 33, Fatır 5, Hadid 14)

Böyle selamlıyor yeni kitabı "Allah ile aldatmak"ın ilk sayfasında Yaşar Nuri Öztürk bizleri... Ve kitabının ilk 30 sayfası bile benim yaralarıma merhem, sorularıma cevap olmaya yetiyor...

Uzun zamandır yazmıyorum, dertleşmiyorum, paylaşmıyorum kimse ile. Ama hafta sonu bir kitap aldım ve hem neredeyse ruhumu tamamen özgür bıraktım, hem de bencil kozamdan sıyrılmayıp da öğrendiklerimi kimse ile paylaşmadan duramadım. Duramadım çünkü biliyorum ki bu konu bugün Türkiye'nin kanayan yarası. Amacım kimseye haşa! bişeyler öğretmek değil. Birilerinin önünde bir mumu yakabilirsem eğer, birilerinin çıkmazlarında yoldaş olmaya gücüm yeterse, bunu da ödenmiş bir borç sayarım.

16 yaşında Erich von Dâniken'in "Tanrıların Arabaları" kitabını okuduğumda kafam öyle bir karıştı ki- (babamın dolapların en üst raflarına sakladığı, sen küçüksün diyerek okutmadığı kitaplardan biriydi, nedenini şimdi anlıyorum) kendimi koca bir soru işaretleri denizinde buluverdim. Bir süre inkarcı oldum sonra duruldum, bu kadar mükemmel işleyen bir evreni bir rassallar düzeni olark kurgulamayı beynim red etti, düşündüm, kendi tanımlamalarımı yapmaya, kendi inanç sistemimi oluşturmaya başladım. Bu süreç içinde 4 incili, tevratın bulabildiğim bölümlerini, çok tanrılı inanç sitemlerini, hinduizm, şamanizmi okudum araştırdım...

Kur'an-ı Kerim'i tüm bu inanç sistemlerini red ettikten sonra elime aldım. Kur'an'ı en son elime aldım çünkü Kur'an abdestsiz ele alınamazdı, Kıbleye dönmeden, başı açık okunmazdı, Türkçe meali yetersizdi, bizlere böyle öğretildi. Ben o zamanlar bir deist* olduğum, bu korkularımdan az buçuk sıyrıldığım ve artık kimsenin dini tanımlamalarına kulak asmadığım için Kur'an okumaya başladım... Önce Süleyman Ateş'in duru Türkçe mealini okudum, sonra Elmalılı Hamdi Yazır'ın bir kelimeye yanlış meal veririm de insanları yanlışa süreklerim korkusu ile bir kelimeyi bir kaç satır ile açıkladığı mealini... Sonra gördüm ki bir tanrı varsa ki eğer, ve bu tanrının bir dini, bir kitabı olacaksa, bu kitap ancak Kur'an olabilir ve Kur'an dini gerçektir. Burda 16- 23 yaş arası sürecimi yaklaşık 13 satıra sığdırmış bulunuyorum...

Geri kalan iki yılımda sufizm, mevlevilik, reiki ve enerji sistemlerine merak sardım. Ama arınamadığım korkularım vardı. Ya yanlış yapıyorsam, ya yanlış düşünüyorsam, ya kibrime yeniliyorsam? Bundan 3 sene önce bu gün Türkiye'de Arap gelenekçi İslam sistemini red edip, "Siz müslümansanız ben müslüman değilim", "Benim mezhebim yok, Allah'a şirk koşup dinini parçalara bölüyorsunuz", "Sizin dininiz size, benim ki bana (Kafirun/6)" dediğimde bile içimde Allah korkusu ile karışık bir vicdan rahatsızlığı vardı.... Herkes yanlış biliyor da bir ben miyim doğru?

Bu gün yakaladığım iç huzuru sure aralarında kaçırdığım ayetler yardımı ile yine Kur'an sayesinde bana veren sayın Yaşar Nuri Öztürk'e borçluyum...

Sayın Öztürk'ün kitabından alıntı yapabileceğim o kadar çok yer var ki. O kadar güzel açıklamış ki. Bu yaşadığım inanç evrimi sürecinde eğer düşüncelerimi kuşkulardan arındırabilecek kadar bilgi sahibi olsaydım, onun cümlelerine benzer cümleler ile açıklardım herşeyi...

Uzatıp da laf kalabalığı yapmak, nutuk çeker gibi yazmak istemiyorum... Zaten söz sahibi tarafından, elçisi vasıtası ile 1400 yıl önce söylenmiş, ben sadece hatırlatmak istedim:

"Rad-13/11. Ardinda ve onunde insanoglunu takip edenler vardir; Allah'in emriyle onu gozetirler. Bir millet kendini bozmadikca Allah onlarin durumunu degistirmez. Allah bir milletin fenaligini dileyince artik onun onune gecilmez. Onlar icin Allah'tan baska hami de bulunmaz."

"Bakara 104, Ey iman edenler! 'Raina!' demeyin, 'Unzurna!' deyin. 'Bizi davar gibi güt' diye konuşmayın, 'Bize bak!' diye konuşun ve dinleyin"

"Yasin/69 - Biz ona şiir öğretmedik. Bu ona yaraşmaz da... O sadece bir öğüt ve apaçık bir Kur'ân'dır.

(*deist: Tanrının varlığına inanan ancak din sistemlerini inkar eden)