Anamdan inciler/ Bu Ülkenin bu Gençlere ihtiyacı var

Belediye otobüsüyle Narlıdere’ye gidiyorduk anamla. Otobüsün içi tıklım tıklım doluydu. Öğrenciler tüm koltukları işgal etmişlerdi. Kimisi cama burnunu dayamış dışarıyı izlemeye koyulmuş, kimisi uyur numarası yapıyordu, kimisi de ders kitaplarını çıkarmış, ders çalışıyor numarasına yatmıştı.

Anam ayakta zor duruyordu. Gözlerim boş bir koltuk arıyordu. Ama boşunaydı. Sonra orta yaşlı bir beyefendi anamı görünce yerinden kalkarak:

"Teyzeciğim, ayakta kaldınız, buyurun buraya oturun" dedi, eliyle boş koltuğu göstererek. Anam gösterilen yere oturmak istemedi nedense.

"Yok, yok beyefendi" dedi. "Siz de kalkın yerinizi gençlere verin... Bu ülkenin bu gençlere ihtiyacı var. Bırakın otursunlar. Varsın büyüklere yer vermesinler."

Anam sözünü bitirmeden yerlerinden kalkan öğrenciler sessizce, otobüsün arka tarafına doğru ilerlemeye başladılar.

Bir anda otobüsün önü boşalmıştı. Şoför olanı biteni duymuş, dikiz aynasından anama bakıyor ve sinsice gülüyordu.

Anamın sayesinde oturacak yer bulanlarsa minnetle baktılar anama.