- Kategori
- Psikoloji
Anlamsızlığım
Düşündüklerimi, hissettiklerimi, kelimelere dökmekten daha zor bişey yok. Söylemeden bilecek, istemeden anlayacak, beklemeden gelecek, konuşmadan anlatacak ve anlatmadan anlayacak bir başkası çıkar mı insanın karşısına hiç ömründe? Çok mu fazlasını beklemiş olur o "başkasını" isteyerek? Yok mudur yolu anlatmadan anlaşılmanın?
Belki de evrensel bir kayboluştur kendi kayboluşum sandığım. Belki gerçekten alay konum gibi; ben normalimdir, geri kalanlar anormal. Belki de yanlış yoldayımdır yada yanlış yoldaşla...
Yanlış yolda olduğumu varsaydığımda bile ikna edici deil yalnız kalışım. Yok mudur bu yanlış yolda yalnız hisseden yanlış biri daha?.. Yok mudur sedasız haykırışlarımı, çığırmayan çığlıklarımı dökülmeyen gözyaşlarımı bilebilen? Ama yok... Bilenler de anlam veremiyor anlamsız mutsuzluğuma.
Geriye tek bir sebep kalıyor arkadaş! "Yanlış yoldaşlasın" diyorum kendi kendime. O bi ömür yanımda olsa da ben hep yalnız olacağım. Ama bunu kabullenemediğimden bütün düsünceleri alaşağı ediyorum zihnimde.
Yanlış olan benim "o" beni anlamak zorunda değil. Ben anlatmak zorundayım arkadaş! "Başkası" diye biri asla olmayacak. Ne senin hayatında, nede başkasının hayatında olmadı zaten bugüne kadar. Nasıl vücudumdaki sızıyı bir tek ben bilebilirsem, içimdeki acıyı da bir tek ben anlayabilirim.
Anlatamadığım icin hata benim. Anlayamamak onun suçu olamaz. Zamanla anladım...
- Toplam blog
- : 5
- : 526
- Kayıt tarihi
- : 03.11.09
Sana sunulanı değil, hayalinde yaşattığın hayatı yaşa. İzmir ege üniversitesi su ürünleri fakültesi ..