Anlayış Farkı

Bir adam kötü yoldan para kazanıp bunla kendisine bir koyun alır. Neden sonra yaptıklarına pişman olur ve hiç olmazsa iyi bir şey yapmış olmak için bunu Hacı Bektaş-ı Veli’nin dergâhına kurban olarak bağışlamak ister.

O zamanlar dergâhlar aşevi işlevi görüyordu. Durumu Hacı Bektaş-ı Veli’ye anlatır ve Hacı Bektaş-ı Veli “helal değildir” diye kurbanı geri çevirir.

Bunun üzerine adam Mevlevi Dergâhı’na gider ve aynı durumu Mevlana’ya anlatır. Mevlana ise bu hediyeyi kabul eder.

Adam aynı şeyi Hacı Bektaş-ı Veli’ye anlattığını ama O’nun bunu kabul etmemiş olduğunu söyler ve Mevlana’ya bunun sebebini sorar. Mevlana şöyle der:

“ Biz bir karga isek Hacı Bektaş-ı Veli bir şahin gibidir. Öyle her leşe konmaz. O yüzden senin bu hediyeni biz kabul ederiz ama o kabul etmeyebilir”.

Adam üşenmez kalkar Hacı Bektaş-ı Dergahı’na gider ve Hacu Bektaş-ı Veli’ye Mevlana’nın kurbanı kabul ettiğini söyleyip bunun sebebini bir de Hacı Bektaş-ı Veli’ye sorar. Hacı Bektaş da şöyle der:

“ Bizim gönlümüz bir su birikintisi ise Mevlana’nın gönlü okyanus gibidir. Bu yüzden bir damlaya bizim gönlümüz kirlenebilir ama O’nun engin gönlü kirlenmez. Bu sebepten dolayı O senin hediyeni kabul etmiştir”.

Evet anlayıştaki incelik ve tevazu karşısında söylenebilecek ne var ki? Bunu bir de günümüze göre düşünelim bakalım. Politikacılarımız, sanatçılarımız, toplumumuzun önde gelenleri veya göz önünde bulunanları. Aradaki fark çok açık ortada değil mi?

Biz ise tam tersini yapmaktan karşımızdakini yermekten, kendimizi üstün görüp göstermekten haz alıyoruz. Herkesle rakibiz sanki. Hayat, ben ve rekabetimden ibaret. Birlikte çalışmayı ya da yardımlaşmayı bile unuttuk. Neden acaba?

Neden bu kadar çok kusur ve hata arayan bir millet olduk. Kimler yıktı birbirimize verdiğimiz desteklerimizi? Neden bu kadar fazla anlayış farkı?

Gelin artık anlayış farkımız kalmasın arada. Gönül dostlarının gönüllerinden esinlenelim. Herkesi dost görüp herkese dost olalım. Başkalarını yermek yerine övelim. Övünçlerle gururlanalım kibri yakalım. Birbirimize rakip değil destek olalım. Makam peşinde değil hizmet peşinde koşalım. Koltuk davasına güzellikleri de yok saymayalım! Hayat felsefemizi değiştirelim. Ben yerine bizi koyalım. Başarıların ardından gidelim!