Anne İtirafları

Annelik hakkında yazmayacağım bu sefer, diyorum. Ardından bir şey oluyor, bir şey görüyorum, tutamıyorum kendimi.

Bugün de böyle oldu. Bebeğinin henüz 3 aylık bile olmadığını tahmin ettiğim bir anne, belli ki bunalmış evde. Bebeğini koyduğu gibi pusete atmış kendini dışarıya. Soluklanmak ve minik kızını emzirebilmek için girdiği cafe'de tam yanıma oturdu. Bebeğinin mis gibi süt kokulu teni burnumun direğini sızlattı. Oğlumun o zamanki hallerini, süt kokusunu özlediğimi fark ettim. Anne telaşlı, bitkin, bıkkın. Ağlıyor kucağındaki yavru. Emzirmeye başlıyor. Yok, rahat edemediler bir türlü. Anne sakin olabilse; bebek de huzura erecek aslında, haberi yok. Yardım etmeyi teklif etsem?!? Gerçi ne yapacaktım ki? Bu arada kadın söylenmeye başladı: 'Ben kim, anne olmak kim? Salak ben'.

Aynı dönemlerde ben de bunlara benzer ne cümleler sarf etmiştim, aklıma geldi. Bazılarını ulu orta söylerdim, bazılarını kendime bile itiraf etmekten korktuğum için dile getirmez, aklımdan uçup gitmeleri için uğraşırdım. Oysa bunun tam tersini yapmalı insan. Sıkıntıları, pişmanlıkları koca koca harflerle belirtmeli, rahatlamalı.

Anne İtirafları

No:1 Günlerdir hastalıklarla uğraşıyorum. Sıkıldım, bunaldım. 'Bir ben hasta olamadım. Keşke ateşim falan çıksa da birileri de bana baksa' diye içimden geçirir oldum.

No: 2 Doğum sırasında bir ara sancılar yüzünden 'değer mi?' diye düşündüm. 'Sezeryan bundan daha kötü olabilir miydi?'. Meğer değermiş. Bebeğini normal yolla dünyaya getirmenin zevki, mutluluğu tarif edilemezmiş. Ama işte, aklımdan geçti.

No:3 Emzirmekten öyle acayip bir keyif almadım. Oh be! Sonunda söyledim. Gerçek bu. Yine de 1 yaşına kadar emzirmek için uğraştım. Anne sütünün ne kadar önemli olduğunu, bebeğimin de buna ihtiyacı olduğunu bildiğimden canım da yansa emzirdim. Aksi düşünülemez bile.

No:4 Her uyku krizi yaşadığımızda ‘annelik benim neyime?’ atakları geçiriyorum. Hala!!!

No:5 Bizim ufaklığı annemlere bırakıp arkadaşlarımızla yaptığımız 4 günlük kaçamak için kendimi hiç kötü hissetmedim. Aksine o seyahatten yenilenmiş ve enerji dolu olarak döndüm

No:6 İkinci çocuk için hazır değilim. Zaman da geçiyor. Yaş farkı çok olmayan çocuklarım olsun istiyordum oysa. Nasıl yaparım hiç bilmiyorum. Üstelik geçen gün annem de bende böyle bir potansiyel görmediğini söyledi.

No:7 İş dolayısıyla haftanın bir kaç gününü ayrı geçirmeye alışmış bir çiftiz. Bazen bir hafta-10 gün aynı evde olunca ‘sen gitmeyecek misin?’ sorusu kaçıyor ağzımdan. Meğer kimilerinin garipsediği hatta eleştirdiği kısa ayrılıklar, bize nefes alma şansı veriyormuş. İnsan kocasından da sıkılır mı? Eh bazen. Devamlı birinin dibimde olması mı gerekiyor?!? Onu özlemeyi seviyorum ben sanırım. ?

No:8 Bazen her şeyi bırakıp gitmek istiyorum.

No:9 Sevgili olduğumuzu hayal ediyorum. Plansız programsız yaşadığımız günleri özlüyorum.

Anneler, şimdi başlayın düşünmeye. En başından itibaren yaşadıklarınızı bir bir hatırlayın. Pişman olduğunuz şeyler yok mu? Ya da yapamadıklarınız, korkularınız, sıkıntılarınız, beklentileriniz... itiraf edin. Kimseye değil kendinize sadece. O bile yeter.

www.slingomom.com