Anneye sesleniş

3. Hafta: Merhaba anne, şu an içinde bir canlı oluştu. Belki sen farkında değilsin ama ben senin sıcaklığını hissetmeye başladım bile;

4. Hafta: Bu hafta rahmine yerleştim ve senin kılcal damarların vasıtasiyle seninle iletişim kurdum.. Sanıyorum sen hala benim varlığımdan habersizsin. Ama ben senin şefkatinle büyeceğime inanıyorum. Çünkü ben senin bedeninde hayat buldum.

5. Hafta: Hafta başında 0.4 mm. olan boyum hafta sonunda 2 mm.ye ulaştı. İç organlarım bu hafta oluşmaya başlıyor. İlk gelişen organım kalbim oldu ve atmaya başladı. Daha ben çok küçüğüm ve şu anda benim kalbimin sesini duyamazsın. İhtiyacım olan malzemeler senin kanından bana ulaşmaya başladı bile.

6. Hafta: Biliyorum, artık benim varlığımdan haberdarsın. Sen de benim gibi mutlumusun anneciğim? Artık senden bana devamlı olarak oksijen ve besin gelecek, atık maddeler ve karbondioksit sana geri gelecek. Bunun için sizin plesanta dediğiniz doku işlem görmeğe başladı. Anneciğim seni şimdden çok seviyorum. Boyum şu anda 3 mm. Kalbim, kanı pompalayarak, dokuların kan ihtiyacını sağlamaya devam ediyor.

7. Hafta: Anneciğim boyum 10 mm. oldu. Göbek kordonum, gözlerim, göz kapaklarım, kulaklarım, burun ve burun deliklerim taslaklar şeklinde çıkmaya başladı. Her geçen gün dokularım hızla gelişiyor. Hafta sonunda kol, bacak, el , ayak ve tırnaklarım belirmeye başladı.

8. Hafta: Boyum 15 mm. Haftanın ortasında dirseklerimi bükebiliyordum artık. Yakında el ve ayak bileklerimi de hareket ettirebileceğim. Bu hafta sonunda dil ve dudaklarımın oluşması tamamlanacak. El ve ayak parmaklarım oluşmuş olmakla birlikte heniz perdelerle birbirine bitişikler. Senin içinde olmak benim için büyük mutluluk anneciğim.

9. Hafta: Dudak ve gözlerim gelişimini sürdürüyor. Artık ağzımı açıp, kapayabiliyorum. Gözlerim birbirine yaklaşmaya başladı. Bağırsaklarım kordondan çıkarak karnımın içine ilerlemeye başladı bile. Hafta başında 2.5 cm. olan boyum hafta sonunda 4 cm. e ulaştı. Ağırlığım ise sadece 4 gram. Ama anneciğim sen üzgün görünüyorsun. Yoksa benim seni sevdiğim kadar sen beni sevmiyormusun?

10. Hafta: Anneciğim artık 5.5 cm. boyundayım. Böbreklerim idrar, karaciğerim kan üretmeye başladı. Artık genital organlarım belirlenmek üzere. Ama anneciğim sen hala çok üzgünsün. Senden artık titreşim alamıyorum. Anneciğim ilk defa korkmaya başladım.

11. Hafta başı: Anneciğim neden buradayız? Neler oluyor? Yapma bunu anne. Beni senden ayırma. Hani sen benim dünyadaki meleğim olacaktın? Hani bana süt verip, en güzel ve en tatlı kelimeleri sabır ve şefkatle bana söyleyecektin? Bana bebekken ninniler söyleyip, çocukken kötü insanlardan koruyacaktın? Neden anne neden? Neden dünyaya gelmeme izin vermiyorsun. Anneciğim, çok korkuyorum, anne, an...........................................................