- Kategori
- Sosyoloji
Arzunun kökü kalpte, sözün gücü histedir
Kalbin Gücü
İnsanoğlu arzulardan ibarettir. Yaşamı boyunca arzularını tatmin ederek haz almaya çalışır. Elde ettiğinde de kendine peşinden koşacağı yeni arzular oluşturur.
Kişinin yanılgısı arzularına ulaşabilmenin yolunun akıldan geçtiğine veya çok çalışmaktan, ya da birilerinin vaatleriyle önerdikleri yöntemleri ve kuralları uygulamaktan geçtiğidir. Bunların hiçbiri asıl yol değildir. Asıl yol kalptedir. Kalp aklın köküdür.
Akla değil, sadece kalbe yerleşen arzular mutlaka bir gün can bulur. Kişi arzusunu kalbine ekmemişse, tüm uğraşılara rağmen onu filizlendiremez. Akıl buradan doğar, şekillenir ve büyür. Kalpteki hislerimiz düşüncelerimize güç verir, hayat verir, ruh verir. Bu yüzden hisleri olmayan bir insan ölü bir insandır, onu ve fikirlerini yaşatan tek şey hisleridir.
Kişinin sözlerinin gücü de duygularından gelir. Duygusuzca kullanılmış sözler ve dualar ölü doğan çocuk gibidir. Kök ne kadar güçlüyse ve derinse, dallar da o kadar yukarı çıkar. Arzunun kalpteki kökü ne kadar derinse ve sağlamsa, onu elde etmek için gerekli fikirler ve düşünceler de o derece kuvvetlenir. Kalpten gelen sözlerin gücü mucizeler yaratır.
Arzunun Külleri
Bugün bana dönüm…
Utancımdan kurtulduğum,
Tüm arzularımı yaktığım gün…
Bugün bana bayram…
Yanarken cezvede dileklerim,
Belki de kurtulduğum kendi küllerim…
Rüzgârla dans eden dumanında,
Ben de dans ettim kalbimde sana açtığım boşlukta…
Hepsini yaktım,
Birini bile bırakmadım.
Bir tek sana yer açtım,
Boşluğunda yüreğimin…
O an dünya bitti,
Hayat bitti benim için.
Aklımda kalan, yalnız Senin ismin…
Ç.M.
Hediye
Sars tüm bedenimi Deprem!
Çarp en hızlı tokadını Fırtına!
Düş önüme Yıldırım!
Attığım her yanlış adımda.
Yine de devam edeceğim yoluma,
Hediyem, Sana giden yolun sonunda.
Ç.M.
Tutku
Aşkın öyle yüce ki bende
Ne senin gücün yeter küçültmeye
Ne de benim, inkâr etmeye
Arının tutkusu çiçeğe,
Fidanın ise güneşe
Büyür gider günden güne
Ç.M.
Umutla Açan Çiçek
Gel umut, ek bir tohum da sen evime
Büyütelim birlikte, gönül bahçesinde
Dökelim yağmurun gözyaşlarını, sessizce
Okşayalım yumuşayan toprağı, sözlerimizle
Böylece, sürgün versin Aşk, gökyüzüne
Yayılsın çiçeğimizin kokusu, başka bahçelere
Tohum olsun tozları, başka gönüllere
Bal olsun, tatlı dillere
Ç.M.
Yangın!
Yangın, gönle düşen bir kıvılcımla başlar,
Kıvılcım alev alır, yürekleri yakar,
Yükselen alevler bütün vücudu sarar.
Artık bedene fazla gelir, taşar!
Sönmek için biri birine koşar,
Bilinir ki, Ateş Ateşle
Ya kavuşur söner,
Ya iki bedeni de yok eder!
Ç.M.
Çağla Meydan