Asil insan olmak !

Asil insanlar, güzel ahlak sahibidirler. Başkalarından kendini üstün görüp, mesafeli olmak asil insan olmak değildir.

Dik dururlar, söyledikleri ile yaptıkları arasında fark yoktur. Davranışları kişiden kişiye değişmez.

Örneğin kendince üstün gördüğü bir insana karşı saygılı olup, kendinden daha alt seviyede gördüğü bir insana karşı davranışları farklı olmaz. Aksine böyle olmak, onu basitleştirir.

Dedikodu yapmaz.

Mağdur durumda olsa dahi, yine asil bir tavır içerisinde olur.

Nezaketinden ve güzel ahlakından taviz vermez.

Asil insanlar, hangi ortamda olursa olsun, çevresindeki insanlarla basit dialoglara girmez. Karşısındaki insan haksız dahi olsa, onu dinler. Olayların daha fazla büyümesini engellemek için alttan alır, gerekirse susar.

Susmak, söylenecek sözü olmadığından değil asil oluşundandır.

Böyle davranarak, hatalı kişinin hatasını anlamasını sağlar ve en önemlisi de Allah’ın da rızasını kazanmış olur.

Asil bir müslüman Allah’ın dünyada bir deneme olarak özel yarattığı fiziksel özelliklerini ve aczini dile getirmez. Bunlara karşı tedbir alıp, çözümünde vesile olacak insanlarla paylaşır. Hiç yardımı dokunmayacak insanlara aciziyetini anlatıp onların zamanını almaz.

Sorunlarıyla başkalarını rahatsız etmez.

Kendini eleştiren insanlara karşı, sert uslüp kullanmaz. Güzel ahlakından asla taviz vermez.

Mal varlığından, güzelliğinden söz etmez. Kendini met etmez, övmez.

Özel hayatını toplulukta paylaşmaz.

Başkalarının özelini merak etmez. Karşısındaki insan anlatmadıkça sormaz.

Verilen sözü tutar, sır saklamasını bilir.

Tamahkar olmaz hiçbir zaman. Önce ben demez. Örneğin çalışma ortamında, arkadaşı bir haksızlığa uğrasa, kayıtsız kalmaz. Banane, ben mi haksızlığa uğradım ben işime bakayım demez.

Geniş bir bakış açısıyla düşünür. Küçük ayrıntılara takılıp kalmaz. Dünyada olan bitene karşı kayıtsız kalmaz.

Düşünceleri asil olan insanın konuşmaları ve tavırları da asil olur.

Özlü söz; Baca eğride olsa dumanı doğru çıkar

Sevgi ve ışıkla.