Aşk bu ise

Yüzlerce tanıdıklarımız arasında çok sevdiğimiz, yokluğunda mavi gökyüzü kadar özlediğimiz, yaşantımızın en güzel, en vazgeçilmezler arasına koyduğumuz, en yoğun anımızda onu aramayı düşündüğümüz, aradığımız, en kalabalık ortamlarda onsuz kendimizi yalnız hissettiğimiz, bütün art düşüncelerden sıyrılıp sadece insan sevgisiyle bağlandığımız, yalnız kaldığımızda küçük bir dere, onunla kocaman okyanusa dönüşebildiğimiz, ağız dolusu gülüp bazen de ağladığımız, ne istediğimizi bilip, paylaşmanın sınırlarını çizebildiğimiz kaç kişi var ki hayatımızda? Olsa da sayılı değil mi?

Aşkın, sevginin, dostluğun böyle bir anlamı var işte...

Anladım ki sen de benim gibiydin. Tıpkı içindeki duyguları dışa vurmaya cesaret edemeden kendince yaşayan, kendince acı çeken, kendine bağımlı birisi. En kötü anlarında dahi maskeni takıp yalanda olsa güzel şeyler söyleyebiliyordun. Kendi içindeki depremleri, duyduğun hüznü başkasına yansıtmamak için o an gülümseyebilmeyi iyi beceriyordun. Ama o gün yok mu? O gün ne kadar saklasan da gözlerinden anlıyordum içindeki yalnızlığı. Sanki beni anlatıyordu bakışların.

Öylesine gülümsüyorduk ikimizde, bomboş hayata dopdolu bakarcasına

Yazar:  Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.