Aşk mı sevgi mi...

Hep yanlış anlatmışım. Aşk diye bir şey yokmuş. Acıtmak varmış. Ben seni düşünüyorum derken aslında hep kendini düşünmek varmış. Hep hesaplı olmak, göz boyamak, tutulmayacak sözler etmek varmış. Aşk, hep bir yanılsamayla başlayıp saflıkla yoğrulup koca bir yanılsamayla son bulurmuş; ama hep son bulurmuş. Dünyayı senin etrafında döndüren yaşama sevinci verenmiş; ama aslında koca bir yalanmış. Önceki yazılarımda hep yanlış anlatmışım. Aşkın hesapla kitapla işi olmaz demişim. Hesap kitabın ta kendisiymiş aşk.

Asıl olan sevgiymiş. Öylesine bir çiçeğin kokusunu sevmek gibi bir şeymiş. Koca bir yanardağ falan, yokmuş öyle şeyler. Uzun vadeli bakarsa herkes apaçık görmez mi bunu?

Mesela beş seneden uzun süredir evli olanlara soralım. Kendini kandırmaya gönüllü değilse kişi, karşısında gördüğü şey aşk değildir bence. Sevgi, bağlılık, güven, rahatlık, alışkanlık... Evet, ama aşk? Hiç sanmıyorum. Eğer öyleyse, ne mutlu bir azınlıktansınız. Ne şanslısınız...

Aramaya değer tek şeydi benim için aşk. Tüm kalbimle istediğim ve beni hayata bağlayacağını düşündüğüm duyguydu. Kendimden kaçıp kurtulmaktı belki de. Şimdiye kadar hep yanlış söylemişim. İnsana yaşatan şey aşk değil, sevgiymiş.

Seven herkese saygılarımla...

Not: Soruma yanıt verirseniz bana çok yardımı olabilir. Birkaç gündür bunu konu edindim de kendime...