Aşkın hikayesi

Zamanın her yaraya ilaç olduğu bir şehir aradım. Ben ararken zaman dibe çöktü ben bekledim, acılarım köreleceğine alevlendi ben bekledim... Sonunda zamanın sadece senin özleminle beni tükettiğini farkettim.

Tükenmişliğime yüklediğim bir yığın anlamın içinde boğuldum defalarca. Ama ölmedim. Acıdan ölünmüyor, seni kıvrandırıyor ama öldürmüyor. Gözyaşın kuruyor, acın kapıda dimdik seni bekliyor. Hayatında herşey hareket ediyor, zaman akıp geçiyor. Mutlu oluyorsun, herşeyi unuttum sanıyorsun bi bakıyorsun acın hala o kapıda seni bekliyor. Yüzleşmeyi bekliyor besbelli ama cesaretin varmı diye düşünmüyor. Birkez daha geçmişteki alevlerin içine dalmaya cesaretin var mı? Ne kaçtığın anılarına ait şehirler, nede hatırlamadığın zamanlar sana fayda getirmemişti. Aşkın acısı dünya dönerken kaybolmamış yine yanında oturmuş sana bakıyordu.

Sana inanığım o masum zamanlardaki gibi olsa herşey çok kısa bir süre. Ruhlarımızın, bedenlerimizin tertemiz olduğu masum zamanlardaki gibi. Masum hayaller, masum kelimeler, masum aşk... Sensiz her saniyenin beni nasıl kırbaçladığını, canımı nasıl yaktığını , bu acının beni nasıl tüketip tanımadığım birine çevirdiği zamanı unutabilecek kadar bir zaman istiyorum yeniden desem...
Gerçek şu ki böyle bir zaman yok artık. Her günü aynı acıyı farklı çerçevelere koyup bakan birisinin unutmak gibi bir lüksü kalmıyor ne yazık ki... Sana her baktığımda gördüğüm şeyin bitmeyecek bir aşk olduğunu sandığım zamanların acısını çekmekten tükendim.

Seni hala acı çekerken bile özlemekten tükendim. Tükenmişliğimi tüketememekten tükendim. Artık anılarını, bana bıraktığın acılarını, bitiremediğim aşkını alıp gitmeni istiyorum hayatımdan sadece ... Ne seni, nede seninle yeni bir zamanı değil sahip olduğum eski beni ve senin olmadığın bir hayatı geri istiyorum sadece... Aşk artık eski bir anı olsun benim hikayemde.