Aslında aşk belki aşık olduğun?

Ve bahar kimseye sormadan geliyor...
Aynı şekilde de gidiyor...
Tıpkı aşk gibi....
Bir bakıyorsunuzki onu görmüşsünüz... Bir bakmışsınızki ondan başkasını göremiyorsunuz... Bu kadar yabancı bir ses hayatınızdaki tüm seslere bedelleniveriyor... Ansızın yüreğinizin daha hızlı çarptığını,gözlerinizin bir başka baktığını farkediyor endişeleniyorsunuz önce... Sonra tıpkı bahara teslim olan ağaç dalları gibi kendinizi yeşermeye bırakıyorsunuz... Tek tek yavaş yavaş çıkan o minicik yapraklarınız Martın ani bir soğuğu gibi çıkan yanlış bir bakış ya da yanlış bir sözcükle donuveriyor. O bakışlarını binlerce gözden ayırt ettiğiniz gözler size bakmıyor artık o ses size seslenmiyor... Ama biz şimdi baharın gelişini konuşuyoruz farzedinki donmadı filizleriniz, sevdiğinizin beğeni dolu bakışlarıyla giderek büyüyor renkleniyorlar. Sonra çiçekleriniz beliriyor. Vücudunuzun her noktasından fışkırıyorlar... Daha bir albeni daha bir ışık saçıyorsunuz çevrenize. Nisandaki kiraz ağaçları gibisiniz. Donanıyorsunuz sevgiyle baksanıza... Aynada bile farklısınız artık...

Baharın ve aşkın ışıltısı parıldıyor heryerinizde. Bir mevsimin tüm gerçekleri yüreğinizde... Bir aşkın tüm gerçekleride... Ilık çam rüzgarları altında yapılan bahar gezintileri, yakamozların bir başka parıldadığı o sahil turları, bir aşkı ve baharı güzel kılacak herşey... Sizinledir artık... Fondada bir Sezen Aksu şarkısı ''Ben her bahar aşık olurum, rüzgar olur yağmur olurum''

Ve bahar yavaş yavaş yaza dönmeye başlar. Dallarınız hızla büyümeye çiçekleriniz meyveye dönüşmeye başlar. Şanslıysanız sevdanızda büyüyordur sizinle... Meyveleniveriyordur bir başka yürekte... Ona uzattığınız dallarınızı bağlanma diyeti, ona sunduğunuz meyveleri aşırı bir sevda olarak görmüyor ve birlikte sizinle tadını çıkarıyordur mevsimin. Beraber yaşandıkça tüm mevsimlerin daha bir güzel olduğunu görüyorsunuz artık. Yazın sıcaklığı dallarınızı ve tüm gövdenizi daha bir kuvvetli kılıyor sanki sevdanız gibi aynı....

Şanslıysanız sevdanız yaz mevsiminde kalır ama ya değilseniz... Mevsimlerin seyri sevdanızla büyür... Sonbahar sizin semtinizede uğrar. Özenle büyüttüğünüz yapraklarınız önce kırmızı sonra sarıya döner ve kendilerini yerlere atarlar... Yüreğinizi bomboş bir yalnızlık sarar... Sesin varlığını özlersiniz... Gözlerin varlığını özlersiniz... Bırakıp gitmesinin hazzı ve sıkıntısını kabul etmeye başlarsınız yavaşca. Şarkılar sonbahara döner, şiirler sonbahara döner... Ve siz bir yalnızlığı yaşamaya başlarsınız sonbaharla...

Ve kış... Ayrılığın yalnızlığın mevsimi. Oysa tek başına çekilmeyecek en mevsimdir kış... Soğuk kış geceleri bir sevgilinin en çok arandığı zamanlardır... Bir bardak nescafe bir sevdanın ikamesi olamazki, ya da bir bardak sıcak kakao... Ama kış nedense hep en yalnız mevsimdir. Hüznü ayrılığa en çok yakışan... Ya da bahar için gerekli enerjinin depolandığı tek mevsimdir. Çünkü arkasında gelen mevsim yine bahardır...

Ve bahar kimseye sormadan gelir...
Tıpkı aşk gibi...
Ve gidiyorda... Sanırım asıl yapılması gereken dört mevsimi yaşanacak aşkı bulmak... Yeni gelecek baharları umursamadan...