Ateşböceği

Hava karanlık, hem de zifiri karanlık. Bu karanlığın içinde, kendini yaz sıcağındaki kaçamak bir esintiye teslim etmeye hazırken; birden gözüne çarptı. Bahçedeki minik ağacın altındaki, o muhteşem, küçük ama bir o kadar da belirgin ışık. Bir metal parıldaması ya da yansıma da olamazdı bu, gökteki dolunay’ın etkisiyle. O zaman bu bir ateşböceğiydi.
Hemen koşup, fotoğraf makinası aldı. Onu o kareye hapsedeceğini düşünerek; büyük bir acemilikle. Fotoğrafçılıktan anlamazdı ama, bu muhteşem görüntüyü almak istemişti. Denedi. Olmadı tabi...Gece karanlığında patlayan otomatik flaş, o muhteşem ışıltıyı, sıradan bir böceğe dönüştürmüştü. Sonuç, hayal kırıklığı...
Ve ardından başlayan sorular...Kendi kendine yaptığı derin sohbetlere dalmıştı yine. Her sohbetinde olduğı gibi, kendine de başlamıştı sorular sormaya...
Hayatta ne kadar yapıyordu acaba bunu?
Bilmeden, tamamen o güzelliği kaybetmemek adına; ne kadar ateşböceği ışığını fotoğraf makinasındaki flaşa yok ediyordu?
Ve o ışığı, herkesle paylaşmak isterken gösterebildiği sadece sıradan bir böcek oluyordu?
Ya da ona da yapılıyor muydu acaba aynısı?
O da parıldayan bir ışık haline gelmişken, sıradan bir böceğe dönüştürülüyor muydu; başka flaşların yok ediciliğinde...
Sorular ve kendi kendine hesaplaşmalarla geçirdi geceyi...
Yanıtlar vardı tabi ki...
Kendine verdiği yanıtlar.
Ders vardı tabi ki, notunu hayatın vereceği dersler...
Ancak, kendi ışığını yok edenlerle ilgili soruları yanıtsız kaldı beyninde...
Kimler, ne zaman yapmıştı acaba bunu ona?
Ve farkedemeden ne kadar yok edilmişti ışığı, en hevesli olduğu anlarda?
Güldü, geçti...
O ışığını salmıştı bir kere...Gören, göremeyen, yok eden veya farklı aksettirenler düşünsündü bunu...
Onun derdi aslında, yok ettiği ışıklarlaydı...

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (7)

Başka (sahte) ışıklarla söndürmemek lazım yüreklerdeki ışığı, gölgede bile kalsa küser yürek!.. Ateşböceği başka bir karanlıkta gene parlar, ama küskün yürek; karanlıkta yüzümüze ışımaz, gömer o karanlığa tüm ışığını... Karanlığı delen samimi ışıkların eşlik etmesi dileğimle mutluluğuna...

habişş

29.06.2007 13:53

Cevap :: Canım, ışığım oradan gözüküyorsa, küsmez benim artık hiç bir şeye. Çok güzel yazmışsın yorumu şiir gibi. Ben daha konuşup bozmayım bunu. Sevgiler. 29.06.2007 14:24

Fotoğrafı görenler için her nekadar bir böcek olsa bile, o hala bir ateş böceği.Yine ışığını saçıyor...Ve "O" onu gördü.Ateş böceğinin ışığını en doğal haliye görebilmiş olmak O'nun şansı.Ve güzellikleri paylaşmak iyi niyetide hatası.Her güzellik paylaşılmaz.Bazıları sadece yaşanır...Bir ateşböceğinden yola çıkıp hayatı ne güzel sorgulamışsın.Gönlüne, kalem,ne sağlık.Sevgiler.

H.Levent

28.06.2007 21:34

Cevap :: ''O'', yani ben yaptı bu hatayı Levent. Farkına vardı ama yaptı işte. Anladı o zaman her şey paylaşılmaz, yaşanır....Teşekkür ederim böyle güzel bir yürekle yazımı yorumladığın için. evgiler. 28.06.2007 23:53

Çok ince dokunuşlar,hayatın ayrıntıları ve hep bakıp ta göremediğimiz o muhteşem yaşam savaşları ile dolu ,kısa ama büyük anlamlar yüklü bu güzel yazınızdan dolayı kutlarım sizi

İbrahim kaya

28.06.2007 18:01

Cevap :: Ayrıntılar bazen de acı veriyor insana İbrahim Öğretmenim. Ama ben takılıp duruyorum bu ayrıntılara. Bir ateşböceğinin ışığında bile olsa yakalayabilmeyi istiyorum, hayatı anlamlı kılan ayrıntıları...Teşekkür ederim güzel yorumun için. sevgiler ve selamlar. 28.06.2007 18:31

Bi an kör noktada görmez olsa da gözler, kimin neyin gücü yeter ki, o EN içten gelen ışığı yok etmeye ? EN karanlığı bekle... Göreceksin !

Neşe İleri

28.06.2007 17:31

Cevap :: Gördüm ben gördümmm. Gördüm de işte sahiplenmek istedim, karşıdan izlemek o anın zevkini kaydetmek beynime; yetmedi bana. hakettim ben bunuuuu! 28.06.2007 17:46