Ayaklarımı sev, ayak parmaklarımı da...

Mendirekler gibi olma, kayalar gibi ol.
Bırak çarpayım sana.
Köpük köpük akayım üzerinden de geri çekileyim.

Sahile vursun kokum, gürültüm bastırsın martıları.
Denizin tuzunu bırakayım üstüne.
Sakin ol.

Arkamda koca okyanus var.
Ve okyanusta senin hiç bilemeyeceğin kadar kuvvetli,
kafayı sıyırmış rüzgarlar, rüzgarlar...

Bir esmeğe görsünler,
gümbür gümbür vuracağım sahile,
binlerce ve hatta ne bini,
on binlerce at dört nala koşuyormuş gibi bir uğultuyla,
çarpıp da vuracağım sana.

Sakin ol.

Geçecek.

***

Kurutulmuş dometes,
bir avuç ceviz içi
ve iki dilim hellim peyniri...

Ne yapıyorlar dersen,
maharetsiz elimle bir tavaya serpiştirilmiş,
zeytinyağı banyosunu bekliyorlar.
Biraz sonra ocak açılacak ve
ısınıp ısınıp
ve kavrulup
birbirlerine sokulacaklar.

Onların makarnama sos olacaklarından haberi yok.
Benim de bu yemeği neden tek başıma yediğime dair bir fikrim yok.

Sahi, neredesin?

***

Kalbin durmasına,
beynin çatlamasına,
göçük altında havasız kalmaya
ya da devasa bir kamyonun tekerlerinin altında
civciv gibi ezilmeye gerek yok ölmek için.

nitekim ben
bu sabah,
hayatımda ilk defa
senenin ilk karı düştüğünde
hiç
ama hiç
heyecanlanmadım ya,
artık başka birisi olmuş,
başka bir hayatı yaşıyor olmalıyım

***

Ayaklarımı sev,
ayakparmaklarımı da.
Tam da senin sevdiğin gibi olduklarından değil,
Sadece benim oldukları için sev onları.

Yapıştırma kepçe kulaklarımı
bırak
böyle de duyuyorum ben.
kepçemi de sev benim.

Kekeleyerek de olsa okuyorum.
Diğer çocukar kadar olmasa da zıplıyorum
Bokum da kokuyor çok şükür,
herkesinki kadar kötü kokmasa da.

Olduğum gibi sev beni,
tıpkı suyu sevdiğin gibi

K.

not; üzgünüm...