- Kategori
- Şiir
Aydın şehri
Avutamaz kafası, kolu kırık Afrodit ve Çoban
Aydın; Din ve Ay’la isimlenir.
Dinin gözü, ışığı bir kandildir.
Vaktiyle Üçgözler’de kurulmuş şehir.
Ticaret, üretim merkezi yerdir.
Zeytinyağlı kandil, zeytin,
inciri meşhur ildir.
Zeytin dalıyla barış, dostluk imgesidir.
Nysa, Afrodiyas’ta yönetim cumhuriyettir.
Güzellik sembolü kızları birer Afrodit’tir.
Doğurganlık, bolluk burada gelenekmiş.
Şehrin gururu kahramanlar
gimnazyumda seçilmiş.
Kervanları, Çin’e kadar
Ay’a Güneş’e eşlik etmiş.
Miletos'tan her kıtaya gemiler gider gelirmiş.
Zenginmiş çiftçi, sanatkar, celep, tüm tacirleri
Ticaret yollarını güvenli tutarmış askerleri
Her ilçeden yükselirmiş kaleleri, mabetleri
Öküz başlarını süslermiş asma dallı üzümleri.
Atatürk Nazilli Sümerbank'la giydirmiş insanları.
Aydın Tekstil süslemiş, göreni hayran eden yiğitleri, kızları.
Şimdi ne pamuk kalmış, ne zengin tacir ne de fabrikaları
Süpürmüş hepsini asimilasyoncu hanları, durumları
Topraksız kök salmaz ne ağaç ne de insan
An gelir yok olur topraklar, canlılar, vatan
Avutamaz kafası, kolu kırık Afrodit ve Çoban
Bak delilenme kırılmasın ne kolum ne de kafan
Pes etmez, dualı eller, sütlü bulutları sağar.
İlin dört bir yanına baraj üniversite yapar.
Türbedir gönlü, içinden serin pınar akar
Gülü susuz seni aşksız bırakmaz aydınlar.
Demirci Mehmet Efeler sende yaşar.
Yörük Ali Efeler milli güce güç katar.
Cafer Efeler vatan için destan yazar.
Aydın'ın bayrağa özgürlük veren canları var.
Atatürk'le Aydınlılar kurtuluşa koşar.
Silkinir medeniyetlerle yarışa başlar.
Okulu irfan, ovaları, dağları, hayat sunar.
Aydın’ın dünden bugüne çağ atlatan ünü var.
Abdullah Bedeloğlu