- Kategori
- Şiir
Adalet ve medeniyet
Adalet mülkün temeli değil bilir kanı asil
Mülk adaletin temelidir özgürlük vekil.
Mülkiyet hakkı tanımayan tarihi fasıl,
Kölelik, müstemlekelikle olmuştu zail.
*
Misket olan yargıç olmaz adil
Değişken kanun herkesi koyar cahil
Sürgünlük yapmaz mahir, olsa rezil,
Adalet vermede kimse olmaz ehil.
*
Hem Âdem’den geldik derler.
Hem eşitlik, kardeşlik istemezler
Sınıf, zümre ayrımcılığı güdenler,
Kendi müstevliye bağıl hilafet iddia eder.
*
Şahidim hakka tapmıyor bu millet
Adaletsizlik onun için olmuş izzet
Vicdanı, fikri hür değil ediyor zulme minnet
Vatanı işgal ettiriyor yıldızını karartacak bu illet
*
Hakimlerdir değerleri yok eden
Hayatlarla oyun oynayıp gülen
Yanlış yapan doktor ceza çeker.
Ülkemde hakim ise iltifata erer.
*
İyileri öldüren, kötüleri güldüren
Adaletsizlikle öğünen, ocak söndüren
Milleti devlete düşman eden
Hakimdir yabandan kanun dileten
*
Şahidim düşünce kanaat hürriyeti tanımıyor adalet
Masuma ceza veriyor millete kısmet oldu fetret
Savunma hakkını suç, kerim kitabı sayar cinayet
Büyüme durdurur, bayrak düşer, hâkimler olur melanet.
*
Şahidim vicdan dışıdır kararları hakka nispet
Yargıtay bozsa da kararları ısrarla eder ihanet
Adaletsiz böbürlenir, birbirine düşer masumiyet.
Devam ettikçe bu gaflet İstiklali hak edemez devlet.
*
İktisadi çözülmeye sebeptir adaletteki zihniyet
Ahlaki çöküntüye götürür adaletin yaptığı zulmet
Halkın arasına sokar ilerlemeyi durduran husumet
Şaşkın suçsuz eşi vurur, nifakçı adalet olur şöhret.
*
Gönülleri, memleketi müstemleke, mülteci yapar bu şekavet,
Bir ışık arar sessiz gemi olunca hicret zaruret
Mülteci ruhları çağırır kemale ermiş hakikat
Hidayet bulur bir cennet, geride kalır, cinnet, feryat.
Abdullah Bedeloğlu