Ayna

Başkalarına ait gerçekleri konuşmayı hepimiz severiz. Kendi gerçeklerimiz ağır gelir. Kimsesiz olma hali ruhumuzun yoksul düştüğü vakitlerdir.

Gerçekten, yanlızlıklarımızı nasıl paylaşırız? Kendimize dönük yolculuğumuzda neler görür bu gözler. Bu yolculukta, değer bulmak, değerli ellerin üzerinde taşınmak, her insanın arzusudur.

İzdüşümlerimizde, hayata dair sayfalarımızda neler buluruz? Neler bize oh dedirtir? Nerelerde silgiyi kullanmak isteriz. Silemediğimiz bölümlerin pişmanlıkları içimizin hangi kısmında ukte olarak kalmıştır acaba. Gençliğe başka bir özlem duymak, duyguların savrulması sağa sola...

Eğer ki aynadaki gölgende, kendine üzgün bakıyorsan genellikle, boşa geçmiş çok vakitlerin var demektir. Hiçliklerden çıkıp dönebiliyorsan Mevlana gibi güneşin etrafında, bu boşlukları doldurabilirsin ancak!

Yüreğindeki sancıları dindirme zamanıdır rüzgarın sesi. Rüzgar aynı eser aslında her zaman, tenindeki etkisi değişir sadece. Aynaya bakmayı hepimiz severiz. Gercekleri süsleyip püsleyip, görmek çokk kolaydır. Kendi eksikliğimizi başkalarının gözündeki çapakla kapatırız.

Eksikliklerimiz bizi çoğaltır bilmeden, eksildikçe çoğalırız, farketmeden aynalarda yansır, başka başka hallerimiz.