AYNALARIN SESLERİ

Ben gideyim ,yol gitsin...

NECİP FAZIL

Başımı hafifçe geriye yaslamışım,cama vuran kar tanelerini izliyorum.Hafiften ağırlaşıyor gözkapaklarım.Uyumaya direniyorum,yolculuk yaparken uyumak bana hep zaman kaybı gibi gelir.Yolun kenarındaki arabaları,ışığı yanan evleri hızlı hızlı geçen ağaçları saymak bulutların açık maviden beyaza geçişini izlemek bana yolculuk sırasında en eğlenceli iştir.Kulağımda insanlar soru sormasın diye taktığım ama gerçekte dinlemiyor olduğum müzik aletinin kulaklıklarıyla kendimi kendi iç seslerimin ritmine kaptırmayı kendimi kendi içimde de yolculuk yapmaya bırakmayı iş edinirim  tren yolculuklarında uyumak en son istediğim şey..Hava soğumaya başladı iyice,montumun kapişonuna gömülüyor başım gözlerim kapalı ama uyumuyorum .Burnuma annemin çantama hazırladığı köfte patates ve yaprak sarmalarının kokusu geliyor hafiften düğümleniyor boğazım.Ağlayacak gibi oluyorum nedense..ama ağlamıyorum.Tren yolculukları benim  kendimi aradığım,bulduğum bulduğum şeyden kaçtığım  en sonunda yine  kendime sobelenip çaresizce kendimi kabullendiğim serüvenlerdir.Bir anda karmakarışık olur içim gözlerimin önünde bir sürü insan ses ışık sanki bir gölge oyunun ortasındaymışımcasına hareketlenmeye başlar beynim uğuldar ağlayacak gibi olurken birden gülmeye çalışırım kendi kendime riyakarlık yaparım ama kandıramam kendimi..Isırırım dudaklarımı gülüşüm donar yüzümde.. hangisi benim gerçeğim bilemem.Bu ağlamaklı yüz mü,bu gülmeye çalışan dudaklar mı şu mahçup bakışlara bak hele..buzdolabının üstündeki şekerlerin tamamını bayramdan bir gün önce silip süpürüp sonra da ortadan toz olan suçlu hallere bak hele...hangisi gerçek,bilemem....duygularım karışır.Bir yerden gitmek ya da bir yere varmaktan çok sanırım yolda olma halimi severim en çok.Sıcak havalarda değilsek mevsim henüz kışsa cama vuran kar ya da yağmur taneleri bana kendi sesimi bulmanın kendim olmanın iç huzurunu yaşatır ara ara..Düşünürüm yol boyunca hem de öyle üç boyutlu beş boyutlu değil..bin beş yüzkere düşünürüm kendimi insanları  ve  hayatı...Ancak bu anlarda kimse yaklaşmayacak bana... yanıma.... meraklı teyzeler ağzını şapırdatarak  kokulu bir şeyler yiyen  şu delikanlı  çatır çutur sesler çıkaran şu velet  bağırarak telefonla konuşan amcalar çocuğu sürekli ağlayan kadınlar konuşmaya yer arayan meraklı üniversite öğrencileri memleket neresi diye başlayıp eviniz mülk müye kadar varacak sorular silsilesi bu anlarda midemi bulandırır benim..Bunlar o anlarda  dünyamda olmamalı çünkü ben evet,evet ben düşünmek için yolculuğa çıkarım efendim,sadece düşünmek için ..Çünkü benim varacağım yer yolun sonunda kendimdir. Düşünüp derinleşirim derinleşir ve en dipte kendi cılız sesimi bulduğumda sarılırım o sese saydam bir kolla..öperim kendimi tam sesimden o ses benimdir ve bu seste topluma ait başkasına ait hiçbir bulanık tını mekanik tek bir ses zerreciği yoktur..o ses öz be öz benim ta kendimdir. .O ses benim var olduğumun işaretidir.ince ince dinlerim o sesi gözlerim kapalı..İnsanlar bana bakar ve içlerinden ''Amma da keyif ehliymiş arkadaş burada resmen tren sağa sola devriliyor kıza da bak gelir gelmez uyudu derler bilirim,imrenirler..Oysa ben gözlerimi kendi içimden başka kimseyi görmemek için kapatırım oysa ben gözlerimi bunca kalabalığın gürültülerin içinde çocuk ağlamalarının dedikoduların bitmeyen gösteriş budallalığının içinde sadeleşmek kendi sesimin o harika inceliğini naifliğini dinlemek için kapatırım.Karlar düşer camlara,benim içimde kırılır bir ayna giderim giderim giderim kendimi bulana kadar kendim olana kadar giderim.İçimde o ayna  tuzla buz olana kadar  giderim.Ben  en çok gidebilmeyi gitmeye karar verdiğim o halleri..yollarda olmayı.. severim.İşte şimdi yine gidiyorum içimde binlerce kırık aynanın arasında aynanın parçalarını her birini bir dedektif gibi bulmuş parçaları yapıştırmış aynada kendini arayan bir ruh gibi gidiyorum.Kendi içimde kendimden gidiyorum kendime ulaşmak kendimi bulmak için..Ben hayatta en çok gitmenin asaletini sevmişim giderek bulmuşum aynalardaki sesimi yüzümdeki gülüşleri gözlerimdeki hınzırlığı ...Gidiyorum işte ..içimde binbir renkten parça parça aynalar..hangisi benim rengim? Bu aynanın içindeki hangi ses benim sesim,bulmaya gidiyorum.Yeniden..