Aynı kilimin desenleri

Biz aynı kilimin farklı desenleriyiz. Neden mi? Lazı, Çerkezi, Boşnağı, Kürdü, Acemi, Sünnisi, Alevisi hepsi bu toprakların evladıdır. Bizi bir yapan, millet yapan ortak değerlerimiz var. Dilimiz bir, Dinimiz bir, Kitabımız bir, Bayrağımız bir, Peygamberimiz bir, Ezanımız bir. Bu kadar birliğimiz var iken, bizi birbirimize düşürmeye çalışanlar kahrolsun. Onlara sesleniyorum buradan.

Biz bir aileyiz. İsimlerimiz farklı olsa da, soyadımız Türkiye. Bir ailede soyadlar aynı fakat isimleri değişik fertler varsa bizde böyle bir aileyiz işte. Bir ailede hayatın getirdiği sıkıntılar yaşanıyorsa, aile fertleride zaman zaman anlaşmazlıklara düşebiliyorlar. Biz bu sıkıntıları kendi içerimizde çözebileceğimiz büyük bir aileyiz. Bu sıkıntılarımızı çözmek için yabancıların tavsiye ve buyruklarına uymamıza gerek yoktur. Sıkıntılarımızı kendi içimizde çözebilmemiz gerekiyor. Türk Milletinin bunu yapacak gücü vardır.

Türkiye’mizi birbirimiz için cehennem etmeye gerek yoktur. Ayrı inanabiliriz. Farklı yaşayabiliriz. Fakat evrensel insani değerlerde birleşmemiz gerekiyor. Siyasi partilerden enerjilerini, siyasi, ideolaojik hırslarla oluşturdukları kavgaya değil, daha fazla aş, iş, sosyal güvence isteyen bir millet var. Türk Milleti Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde kavga istemiyor. Siyasi hırs ve intikam duygusuyla, siyasilerin birbirlerinin kuyusunu kazmakla enerji harcanmasını istemiyor. Türk Milleti kalkınma davası için Meclisin bir olmasını, beraber olmasını istiyor. Televizyonlarımızı açtığımızda; nefsi hırslarla çatışmalar izlemek yerine, milletin yararına olacak iş ve düşüncelerde yarışan siyasileri görmek istiyoruz. Kavgacı değil barıştırıcı, ayrıştırıcı değil birleştirici olunuz.

Bu haftaki yazımı Rahmetli Galip Erdem Ağabeyimizin birkaç sözü ile tamamlamak istiyorum:

“Sevmesini unuttuk, Allah’ım. Aşk yolunu bıraktık, kin yoluna girdik. Önce seni sevmeyi unuttuk, hatta seni sevmeyi suç saydık. Sonra birbirimizi sevmeyi unuttuk. Dostluğun hazzını teptik, düşmanlığın zehrine alıştık. Seni sevmeyince, birbirimizi zaten sevemedik.”

“Birbirini sevemeyen, birbirini yumruklamaya hazırlanan insanların artık bir millet sayılamayacaklarını, birlikte yaşama isteğinden gittikçe uzaklaşacaklarını düşünemedik.”

“Tarihe bakınız, artık yalnız adlarını hatırladığımız milletleri düşününüz. Hepsinin içlerinden yıkıldığını, önce birbirleriyle dövüşmeye başladıklarını, nihayet düşmanlarına yem olduklarını göreceksiniz. Buna karşılık, bugün izahında bile güçlük çektiğimiz büyük başarıların sahipleri, diğer üstünlüklerinden daha çok, birbirlerini sevmenin muhteşem gücünden yararlanmışlardır.”

“Vatandaşlarını sahiden seven insanlar hizmeti bir vazife bilir, karşılığında hiçbir imtiyaz beklemez, hizmete liyakatin ancak daha fazla hizmetle sağlanacağına inanırlar.”

“İNANDIKLARIMIN HEPSİNİ YAZAMAYACAĞIM; AMA, İNANMADIĞIM BİR ŞEYİ DE ASLA YAZMAYACAĞIM.”