Ayrılık da yakışıklıdır!

En anaç tavrıyla en güzel yemeğini sunan,
Yüreğini koyan masaya,
Bir dört dörtlük kadın gibidir sevda.

Kadın zaten yüreğini apaçık bıraktığından o masaya;
Kendi mutluluğundan geçmiştir bu yollarda.

Kadın aşık olduğu zaman salınır güzel kokusu boynundan.
Patlar havai fişekler gözlerinden.
Ve büyür ihtişamı kendiliğinden.

Büyüklüğünden önünde eğilinesi bir his verir ama başı eğiktir tevazusundan.

Kadın aşık olduğu zaman tenine bahar gelir.
Saçları çiçeklenir.
Sağlamlaşırken mangal yüreği narinleşir bahar teni.

Saçları rüzgarla çiçekler savururken utanır.
Allar yerleşir yanaklarına.
Gözlerini devirir toprağa.

Ama...

Bulutlandı mı gözleri gök kararır.
Yağmur ağlar.
Çiçek solar derdiyle.

Adam öyle sevmeli ki;
Kadının masaya koyduğu o mangal yüreğin yanında yanmalı.
Yeltenmemeli alevleri ayırmaya.
Ayrılık ta yakışıklıdır ama sadakat çok yakışır adama.