Bésame Mucho

Yıl 1960, 6 yaşımdayım. Babamın Nazilli'ye tayin olduğu yıllar.

Çocuk gözümle gördüğüm Nazilli de, bugün gördüğüm Nazilli de il olmayı çoktan haketmiş bir ilçedir. Çocukluğumun en güzel 3 yılı orada geçti. Üç tekerlekli bisiklete ilk orada bindim. İlçeye yayılan mis gibi sızma zeytinyağı kokusunu ilk orada çektim içime. Saçlarıma ilk papatyadan tacı orada örüp taktım. Trene ilk orada bindim. Tesbih çiçeğini ilk orada gördüm. Yaralı bir leyleğe ilk orada dokundum. Gelincik tarlaları arasında ilk orada dolaştım. İlkokula orada başladım. İlk çizgi filmi orada seyrettim. İlk açıkhava sinemasına orada gittim. Ve ' Bésame Mucho ' ile ' Portofino ' şarkısını ilk kez o açıkhava sinemasında dinledim...

Bir insan, bir şarkıyı bıkmadan, usanmadan kaç yıl, kaç kez dinleyebilir? Bu iki şarkıyı hiç bıkmadan, hiç doymadan, her defasında sanki ilk kez duyuyormuş gibi coşkuyla, duygu selleri içinde dinliyorum tam 50 yıldır. Bilgisayarımdan müzik dinlemek istediğimde aklıma ilk gelen bu iki ölümsüz şarkı oluyor.

Bésame Mucho, 1940 yılında, Consuelo Velazquez tarafından 16. doğum gününden önce yazılmış bir Meksika şarkısıdır. Velazquez şarkıyı yazdığında hiç öpüşmediğini, Goyescas operasındaki aryadan esinlendiğini söylemiş. Belki de hiç öpüşmediği için, bu denli yüreğe dokunan bir ' Öp beni ' şarkısı yazmıştır, kim bilir.

öp beni , çok öp beni
sanki bu gece son geceymişcesine
öp beni, çok öp beni
seni kaybetmekten korkuyorum
kaybetmekten seni sonra
öpbeni, çok öp
sanki bu gece son geceymişcesine
seni kaybetmekten korkuyorum
öp beni, çok öp
bir kere daha kaybetmek seni!!
bana hep yakın olmanı
gözlerine bakmak
seni benimle görmek istiyorum
belki yarn sabah
senden çok uzaklarda
olacağımı düşün
öp beni, çok öp
sanki bu gece son geceymişcesine
öp beni, çok öp
seni kaybetmekten korkuyorum
seni kaybetmek sonra..
öp beni çok öp
seni kaybetmekten korkuyorum

Son zamanlarda favorim, bu şarkıyı dünyanın en iyi tenorlarından Andrea Bocelli'den dinlemek. Dinlediğim zaman kendimi âdeta bir rüyanın içinde buluyorum, bitmesini hiç istemediğim bir rüyanın.

I find my love in Portofino ise; 1959 yılı başlarında Vittorio Palentieri tarafından söylenmiş bir İtalyanca şarkıdır. Sahile usulca yayılıp geri çekilen dalga seslerine ıslık sesleri karışır önce. Ardından Vittorio'nun hüzünlü ve buğulu sesi alır götürür insanı, bambaşka masallara...

Aşkı Portofino'da buldum
Çünkü hala hayallere inanıyorum
Kaderin tuhaf oyunu
Portofino'da kalbimi aldı
Sabahın tatlı büyüsünde
Deniz seni bana getirdi
Gözlerimi hafifçe kapıyorum
Ve yanımda Portofino'da
Seni yeniden görüyorum

Seni beklemekte oldugum gökyüzünün bir köşesini hatırlıyorum
O kadar sevdiğim yüzünü hatırlıyorum
Ve öpülesi dudaklarını

Aşkı Portofino'da buldum
O öpücükleri bir daha asla unutmayacağım
Yolum artık hüzünlü değil
Portofino'da aşkı buldum

Bir zamanlar Portofino'da sadece sabahları, çanını sadece sabahları, Portofino uyanırken çalabildigi için canı sıkılan yaşlı bir çancı vard

Ama o ilahi geceden sonra
Gündüz vakti çan çalarken duydular onu
Bizim aşkımız için çalıyordu, Portofino'nun komşu köylerinde bile duyulan o çanı
Beni küçük ahşap dağ evine götüren kocamı görüyorum
Beni kollarında taşıyarak eşikten atlatan kocamı

Orda Portofino'da ne zaman yaşlı çancı çanını çalsa bizim evliliğimizi bulutlara dogru haykırır, Portofino'da

Her iki şarkının da sözleri ne kadar muhteşem değil mi? Ve belki de şimdi düşündüğümde bana muhteşem gelen şeyin, sözlerini hiç bilmeden bu şarkıları sevmiş olmamdır, hem de henüz 6 yaşımdayken. Ve sanki iki şarkı birbirinin devamı gibi gelir bana. İkisini de arka arkaya dinlemek isterim hep.

Evet, müziksiz bir hayat hata olurdu kesinlikle...

http://fizy.com/s/16f6p2

http://fizy.com/s/100bfi