Babalar gününde bekleyiş

Penceresinde merakla bekleyişi son buldu gecenin karanlığında. Belki de geceyi de geçmişti vakit. Hiç bir ses yok, hiç bir hareket belirmiyordu serin bu yaz gecesinde..

Kaç saattir bekliyordu parmaklıkların ardından o da hatırlamıyordu artık.. Küçük elleri demirin pasından kirlenmiş, ayakları yorulmuş, gözleri uykusuzluktan, bakmaktan kısılmış, yüreği beklediğinin gelmeyeceğini kabullenmesiyle savrulmuştu. Sokaklar ürkütücü gelmişti bi an ona halbuki her sene hem anneler hem babalar gününde coşkuyla, bıkmadan, yapıştırıdı minicik gözlerini yollara. Bedeni yorgun, yüreği küskün düşene kadar beklerdi..

Üç yaşındaydı verildiğinde yuvaya.. Oyun odalarını görünce coşkuyla girivermişti hemen, hüznünü gözlerinden silmişti sanki bir anlıkda olsa. Hiç görmediği kadar çok oyuncak ve kardeşi vardı odada. Hem şaşkınlık, hem mutlulukla hem de çekingenlikle oyuncakların arasında bulmuştu kendini.

Oynadı, oynadı, oynadı.. Taa ki karnı acıkana kadar. O zaman farketti annesini olmadığını. Bir anda bütün umutları yıkılmıştı sanki, tüm sevinçleri, tüm oyuncakları kırılmıştı ellerinde. Babası bundan üç ay önce kaybolmuştu ortadan
ne bir ses ne bir haber. Herkes arkasından sövüyordu babasının oysa hiç inmezdi ki o babasının kucağından..

Annesine ne olmuştu, onudamı almış götürmüştü öcüler... Kaybetmişti, gelemeyecekmiydi oda babası gibi. Arkasından söveceklermiydi bu tanımadığı insanlar annesinin de.. Birden deli gibi ağlayamaya başladı küçük kız. Ne açlığını hissetti, ne oyuncaklarını gördü ne de teselli etmeye çalışan öğretmenleri istedi. Köşedeki beyaz duvarın arasına sıkıştı, parmaklıklara tutundu o gün bugundür yıllarca bekledi gidenleri umutla, bıkmadan bekledi.

Şimdilerde sekiz yaşında küçük Fidan.. Anlatılmıştı ona annesinin bırakma nedenini, ama o bunu hiç anlamamıştı. Aç kalmaya razıydı o.. Oyuncaklarla oynamamaya, yeni elbiseler giymemeye razıydı. Kabul etmedi, özel günlerin her birinde tektek yılmadan bekledi. Annesi gelecekti bir gün.. Tıpkı babasının geleceğine inandığı gibi gelecek, saçlarını okşayacak '' işte kızım ben geldim, seni götürmeye geldim diyecekti .''

Bugün babalar günüydü. Yuva şenlenmiş, bazı anne babalar gelmiş, sevmişti onları. O köşesinden hiç ayrılmamış, parmaklıkları hiç bırakmamış, kimseye sevdirmemişti kendini.

Bugün babalar günüydü.. Bilse gitmezmiydi yanına ellerini öpmeye, affetmezmiydi isyanlarından sonra babasını.. Razıydı hepsine razıydı, yeter ki bir kere görebilseydi babasını. Biliyordu seviyordu Fidan'ı babası..

Bir gün dönecek sımsıkı saracaktı kızını.. Bekliyordu ..

Ama geçen kış sokakta donarak öldüğünü hiç bilmiyordu..

http://www.dinleyiver.com/dinle-muge-sarikurt_sen-hicmi-bahar-gormedin.html

Herkesin bir babası yok... Lütfen bu günleri şov haline getirmeyelim..