Babam ve rugan ayakkabılarım

* Ne zaman, el ele dolaşan bir baba ve kız çocuğunu görsem; bir sis perdesinin arkasındaki, varmış yokmuş gibi olan hayalim canlanıverir. Yıllar öncesine alıp götürür beni; Bir zamanlar ben de, Babamın elinden tutup, alışverişe çıkmıştım. Babamla ilgili sadece bunu hatırlıyorum. Küçük bir kız çocuğu ve yanında kocaman bir baba, elleri birbirine kenetlenmiş bir halde o dükkân senin bu dükkân benim dolaşıyorlar, belli ki küçük kızın istediği bir şey var, onu bulmaya çalışıyorlar. Küçük kız bu yağmurlu günün, babası ile dolaştığı ilk ve son gün olduğunu bilseydi eğer; Yağmurlu havada babasını akşama kadar dolaştırır mıydı? Küçücük yüreği ve yanında dağ gibi gördüğü babası ile saatlerce aramıştı. Ablasının Ayakkabılarından istiyordu. Nafile; Akşam’a kadar dolaşmalarına rağmen, küçücük kahverengi bir ayakkabıyı bulamadılar. Küçük kız sonunda siyah ve mavinin harmanlandığı rugan bir ayakkabıyı beğenebildi.

Eve dönüş yolunda, Babasının bir tanıdığına rastladılar, hayırdır bu saatte ne dolanıyorsunuz? Diye sorduğunda, kızıma ayakkabı aldık, istediğini bulamadık ama bulursam kızıma onu da alacağım demişti. Aman sende, el kadar çocuğun istekleri ile mi uğraşacaksın diyen arkadaşına, Babam: çocuklarım ne görürse benim kapımda görecekler, onun için istediklerini büyük bir zevkle yapıyorum. Küçük kızın yüreğinde, babası biraz daha büyümüştü. Eve döndüklerinde, babasının hastalığının ilk belirtisi baş göstermiş, kısa süre içerisinde, küçük kızın yüreğini ve ellerini bomboş bırakmıştı. O küçük kız çocuğu şimdi; bir eş ve anne oldu. Çocuklarına bakarken, sevgi dolu yüreği, bir kuş gibi çarpıyor. Allah’ına her gün dua ediyor, yavrularının kaderi, yüreğinde kaybolan küçük kızın kaderine benzemesin, gülen yüzlerine, hüznün karası yerleşmesin, bu günleri dünlerinden güzel olsun diyor. Bütün minik yüreklerin, yüreğindeki küçük kız çocuğunun yarım kalan mutluluğunu yaşamadan, Anne ve Baba sevgisinden mahrum kalmadan büyümeleri en büyük temennim.