Balıklı Göl

Su, asırlardır ağlar;

Orman uzaklaşır günden güne

Dağ, arkadır sahipsizlere…

Mezopotamya’da Babil’de

Meleklerin kanatlarında

Yeşerirken umutlar,

Sen- ben değil, zamandır yaşlanan…

Kaç rüzgâr eskitir kelaynaklar,

Direnirler

Üstelik kanatları kırılsa da…

Kızıla boyalı dudaklardan

Dökülen nefret söylemleri,

Kan kokusu sinmiş giysiler al…

Putlar paramparça edilmiş,

Balta taş heykelin elinde duruyor.

Zalim, nereye giderse gitsin

Kaçmıyorum, kovalıyorum aksine…

Evliyalardan medet ummak yetmiyor,

Eyüp sabrı gerek!

Bir yıldız parlıyor düşlerde

Korku salıyor bebekler namerde...

Nemrut,

Güzel olan ne varsa

İyiden yana

Yakıyor her şeyi!

Üflüyorum, sönüyor.

Harran’da

Nereye gitsem balıklı göl oluyor.

HARİKA UFUK

ANKARA

7 MAYIS 2012

SAAT: 10.50