Bana 'aşkım' deme!

Bana "aşkım" deme, sinir oluyorum, kızıyorum. Biliyorum, benden önce hak eden, etmeyen, yakışan, yakışmayan herkese söyledin ve biliyor musun, ben de söyledim.

İtiraf ediyorum; benim ki sadece özentiydi. Yani, duyardım işte birilerinden sonra ben de söylerdim. Sonraları anladım ne demek olduğunu.

O kadar sabun köpüğü aşk var ki etrafımda artık neredeyse hiçbirine inanansım gelmiyor. Hani aşkın da bir kalitesi vardır ya artık o da yok. Aşk deyince; akan sular dururdu ama artık herkes birbirine "aşkım" diyor.

Kim kimin aşkı ben hiç anlamıyorum.

Bir aşk karmaşası yaşıyoruz senin anlayacağın.

Telefonda bile millet birbirine; “aşkım ne haber?” diyor, konuştuğu aşkı olmadığı halde. Con conların en bilindik sıfatlarından; ama aşşşşkaammm!!!

Bana, “Aşkım” deme lütfen.

Anlamını yitirmiş, değerini kaybetmiş, herkesin dilinde, herkesin herkese söylediği, senin binlerce kez tekrarladığın ve benim artık duymak istemediğim Aşkım’ı, lugatımdan kaldırıyorum.

Bana ‘aşkım’ deme.

Beni büyük bir sevgi ile sev ama bana ‘aşkım’ deme. Beni diğerleri ile aynı kefeye koyma. Ben onlardan değilim. Biz farklı olalım. Diğerleri gibi çabucak bitmesin, tükenmesin, yıllar geçsin ama hep aynı kalsın. Olur olmaz sıfatlara bürünmeyelim.

Sen, sen ol, ben de ben olayım. En yalın halin ol. Adınla başlayan seninle biten…

Bana uzaklardan seslen, ben yakınlarına geleyim…

Sen bana adımla seslen…

Ben anlarım sesinden aslında bana ne demek istediğini. Sen bana aşkım deme, aşım de mesela ya da sen bana adımla seslen en güzeli…

Ben anlarım.