Bana çocukluğumu yeniden yaşatan adam...

Hatırlamıyorum ama sanırım bundan üç yıl önceydi... Üniversite sıralarından çok sevdiğim bir arkadaşım bir şarkı mırıldanıyordu ve bunu yaklaşık bir haftadır dilinden düşürmüyordu... Bu durum ciddi ciddi canımı sıkmaya başlamıştı ki artık dayanamayacağımı anladım ve bu şarkı ne? günlerdir ne mırıldanıyorsun? diye sordum.. Arkadaşım yüzüme baktı ve gülümsedi.. Alaycı bir söylemlede devam etti..."ne yani duymadın mı hala? Akşam git youtube'u aç ve Cüneyt Ergün diye arat bakalım" dedi.,

Akşam olmuştu. Her zaman ki gibi ana haber bültenini dinledikten sonra bilgisayarın başına geçtim ve o mırıldanan arkadaşın dediğini yaptım. Yapmaz olaydım... Cüneyt Ergün ismini arattırıp Bilinmeyen Saati Uygulaması şarkısını dinlemeye başladığım andan itibaren kendimi bambaşka bir dünyada buldum... Kendimi alamıyordum şarkıdan ve fonda Fransız yapımı Jeux D'enfants filminden kesintiler yapılmış bir amatör klip vardı... Bütünleşmişlerdi adeta şarkıyla... Saatlerce aynı şarkıyı dinledim..

Sabah olmuştu ve okula gitmek için üzerimi giyinirken bir taraftanda bilgisayardan müzik dinlemek istedim ve elim yine o şarkıya gitti... Okula vardığımdaysa tahmin edeceğiniz üzere o şarkıyı mırıldanıyordum..."hiç bir vücut ısısı değiştirmiyorsa mevsim normallerini..." düşmüyordu dilimden... Bi an önce akşam olmasını istedim tekrar dinleyebilmek için..

Akşam olduğunda hemen yüce bilgin google hazretlerinden Cüneyt Ergünü araştırdım...Ama o zamanlar sadece müzik öğretmeni olduğunu ve Adanalı olduğunu öğrenebildim...

Aradan 3 yıl geçmişti,  bir gece uykum kaçmış bir şekilde tv izlerken birde ne göreyim.. Saba Tümer'in konuğu Cüneyt Ergün... İçimden vay be dedim bizim şarkı... İşte dedim halk teveccühünü gösterdi, hakeden hakettiği yere geldi.. Hemen google hazretlerine tekrar başvurdum.. Bu kez çalışmıştı dersine google... Tek tek sorularıma cevap vermeye başladı.. Kimdi bu adam? neler yazmış neler söylmişti...

Tek tek tüm şiirlerini ve yazılarını okudum... Hele bir "Yorgun" şarkısı var ki insanı alıp götüren... Bir "Kırmızı" var ki oyunda kaybetmeyi sevdiren... ve bir "teleften bir gece masalı" var ki  "akla zarar..."

Hepsinde derin bir yara ama öyle böyle bir yara değil hala kanayan bir yara ... Çocukluğumuzdan kalan...Hala kapanmamış sol yanımızda "aşk" diye sızlayan bir yara... Diyordu ki Cüneyt, "bazı yaralar yar'dandır bazıları sıradan." Ve bu sözler hiç sıradan değildi...

Teşekkürler Cüneyt Ergün... Bana yeniden Çocukluğum'u hatırlattığın için...