Bana fazla bu semtler

Geri döndüm meskun mahallelerdeki yaşantıma
Bana fazla ışıklı caddelerle
Sahte sevgilerin yaşandığı hayatlar
Bana fazla bu semtler
Sahteden yaşamlar tanıdım.
Ve sahteden sözcükler kurmayı başardım
Şu kısacık zamanda

İyi gibi demelerle yaşamayı öğrendim
Hiç bir zaman tam mutlu olmadım
Huzur tam olarak yakalanmadı benim hayatımda
Ve Sevda hep eksikti gecelerimde
Yalnızlıklar cehennemden beter yakıyordu yüreğimi
Ve bedenim tam aksine soğuk bir rüzgarın elinde üşüyordu.

Sen yoktun yanımda..
Hiçbirini bilmiyordun
Anlmıyordun sensizliğin artık beni ne hallere düşürdüğünü
İçki şişelerin dibinde unutmaya çalışıyordum yalnızlığımı,
Sensizliğimi...
Ben o sahil kentinde yalnızım
Buz gibi odamda sessizliğime gömüldüm

Hani şimdi kapıyı çalsan
Çalsanda girsen içeri
Hasretliğini gidersen
Sımsıkı sarılsam sana
Bilirsin
Bir tek yağmur damlasında bile
Seni arar tenim
Bedenime işleyen ıslaklıkta
Soğuklukta
Senin sıcaklığını özler bedenim

Yapamıyorum sensiz olmuyor
Kelepçeler vuruluyor düşüncelerime sen yokken
İşkenceler yaşıyor ruhum
Azap desem değil..
Bilmiyorum bir yanım artık sensiz hep eksik
Ve sensiz gecelerim artık yeterince karanlık
Tek ışık kaynağım
Ve umudum geleceğini bilerek yaşamak.

Yusuf Sezgin AYBEY