Başka kelimelerle yeni öyküler…

Şairin dediği gibi “her insanın bir  şiiri yoktur”

Ama  herkesin bir  hikayesi vardır ve herkes kendi hikayesinin kahramanıdır. Hepsinin de, bir başı birde sonu vardır.

Kiminin başı şaşırtıcıdır kimininse sonu etkiler insanı.

Ve biz kendi yazdığımız öykülerin kahramanı olacağımızı zannederken, yaşamın yazdıklarının içinde buluruz kendimizi, farkında olsak da olmasakda.

Kiminde figüran kiminde başrol istesek de istemesekde.

Ben de  kendi yazdığım bir öykünün kahramanı olmaya hazırlanırken, adını ve oyuncularını bilmediğim bir öykünün sergilendiği oyunun sahnesinde olmamı istiyor hayat, üstelik hazırlıksız olduğum bir zamanda.

Ve  sonunu bile bilmediğim bir öykünün sahnesinde yerimi alıyorum.

Kendi repliklerimi söylemek isterken, dilimden hayatın söylememi istediği sözler çıkıyor. Kendi sözcüklerim asılı kalıyor kağıtlarda bir başına …

Yarım kalan bu oyundaki rolümü tamamlayıp, kocaman bir alkış alıyorum hayat sahnesinde sergilediğim rolden.

Vedası eksik bu oyunun  kahramanı olmanın verdiği hüzünleri unutuyorum.

Başka kelimelerle yeni öyküler yazıyorum yine de…

*
Ekim 2012 / Kurşun