Bazen kendinden, bazen kendine yol almak

Olası her duruma rağmen dünya dönüyor.

Akşamlar gün batışında karanlığa teslim oluyor taa ki yeni doğan günün aydınlığına kadar.

Aslında ne sıradan görünüyor değil mi?

Deniz durgunluğun sonrasını fırtınaya teslim ediyor.

Evrenin sunduklarında bize dair olgular var sanki.

Dibe vuruşların acıtan yanları, başka bir zaman yüz güldüren coşkular...

Dört mevsimi duygulara taşıyor ve yaşıyoruz.

Bazense yaşananlar hiç yaşanmamış gibi oluyor.

Acılar olmasaydı mutluluk olur muydu?

Kim bilir neler, kimler, ne misyonlar edinmiştir hayatımızda.

Hiç gitmem dediklerimizden ne kadar kolay gidilirmiş meğer.

Hayat turlarında yollardayız.

Yol alışlar kimi zaman direksiyonlarda,

Kimi zaman uçak,

Kimi zaman bisiklet,

Kimi zaman özgürce bir sandalda kürek çekerek...

Öyle ya da böyle varış için yol almak şart!

Bazen kendinden,

Bazen kendine yol almak...

Ne mümkün diye baktığımız olabilirliği karşısında şaşırtan manzaralarla yüzleşmek,

Ağlamak,

Gülmek,

Meğerse hayatta her şey mümkünmüş

Haydi, ''YOLCU YOLUNDA GEREK''