Beklemek

                Beklemek bazen birkaç saat, bazen birkaç gün, bazen bir kaç yıl, bazen de bir ömürdür. İnsanlar yaşadıkları sürece hep bir şeyi beklemişlerdir. Bu bekleyiş; bazen bir çocuk, bazen bir eş, bazen para, bazen sağlık, bazen mutluluk, bazen bir haber vs. Her bekleyiş mutlu sonlada bitmeyebilir. Kimi zaman ise ömür yetmez beklemeye ve beklentilerin yarım kalır. Bazen de beklentinin bittiğini, beklediğine kavuştuğunu düşünürsün ama zaman sana yanıldığını gösterir ve yine bir bekleyişe geçersin. Sanırım insanın doğasında var beklemek.

                Beklemek, bazen çok sıkıcı bazen bir o kadar heyecanlı. Beklemek, bazen ümitsizlik bazen büyük bir ümit. Beklemek, bazen hayatta insanın elini kolunu bağlar bazen de hayata dört elle sarılmanı sağlar.

                Bende bir bekleyiş içerisindeyim. Hayatımın geri kalanını beraber geçireceğim, ruh eşimi bekliyorum. Benim bekleyişim saatleri, günleri geçti, geride pek çok yıl bıraktı ama nefes almaya devam ettiğim ve beklediğime kavuşmadığım sürece de devam edecek. Ömrüm yeter mi, Cenab-ı Allah müsaade eder mi bilmiyorum. Ama bekliyorum nefes almaya devam ettikçe...

                Bu bekleyiş esnasında umudumu yitirdiğim zamanlarda oldu, umutlarımın zirve yaptığı zamanlarda. Engellere takılıp düştüğümde oldu, düştüğüm yerden kalkıp tekrar koştuğum zamanlarda. Bazen beklentimin bittiğini düşündüğümde oldu, sonradan bitmediğini öğrendiğimde. Kimi zaman vazgeçmek istedim bu bekleyişten, kimi zaman ise bütün gücümü bu bekleyişe harcadım. Ve bu satırları yazdığımda halen bir bekleyiş içerisindeyim, doğru zamanda doğru kişiyi.

                Öyle aleladede birini beklemiyorum. Beklentim sona ersin diye de herkesi kabul edemem hayatımın geri kalanına.  İstiyorum ki o beklediğim geldiğinde cıs etsin gönlüm, kesilsin nefesim, titresin vücudum. Dilim söylemeden vücudum söylesin; beklediğin bu diye. Onun yanın da kurtulayım istiyorum dünyanın derdinden tasasından. Çok büyük beklentileri olan biri olmadım hayatta. Onunla dünyayı yeniden yaratmak ya da dünyayı bize uydurmak gibi bir gayemde yok. Amacım dünya içinde onunla yaşadığım ayrı bir dünyam olsun. Geçirdiğim her saniye, her dakika, her gün, her yıl yani ömrümü bitiren zamanda mutlu olayım. Çünkü zamanlar öldükçe ölümün zamanı gelir. Ölümden kaçışta yok kurtuluşta. Gülümseyerek vereyim son nefesimi.

                Beklediğinin diğerlerinden farklı bir kıymeti olmalı, özelliği olmalı. Herkes gibi olmamalı. Sen düşünürken o kelimelere dökmeli düşünceni, bazen tek bir kelime ile anlatabilmelisin tüm derdini ya da bir bakış anlatabilmeli aklından geçenleri. Derler ya bir elmanın iki yarısı olmak diye, öyle olmalı. İki ayrı bedende tek yürek olmalı.

                 Bekledi mi insan en iyisini beklemeli. Değmeli bu uğurda harcanan zamana, emeğe, çekilenlere... Zafer mutluluğu olmalı sonu. Bende ömrüm yettiğince bekliyorum işte, en iyisini, en kıymetlisini. Bekliyorum başımın tacını. Bekliyorum hayatımın geri kalanını.