Ben de konuşmak istiyorum

Büyüklerim siyaset konuşuyor ben yazıyorum. Normalde siyaseti sevmeyen hatta adını ağzına almak dahi istemeyen bir insanımdır. Ama bakıyorum da yazık ediyormuşum kendime…


Ağzı olan konuşuyor. Bu böyle olmalı, şu şöyle olmalı. Yok, efendim o adam doğru şu adam eğri… Çözüm yollarını sunanlar çok. Ama elinizi masaya vurarak bunu yapabiliriz diyemiyorsanız kıymeti yok!

Kızmıyorum onlara. Hepsi ürkütülmüş bir şeylerden, birilerinden korkuyorlar. Adamın biri kitap basıyor toplatıp yakıyorsun. Biri eylem yapacak oluyor kolundan tutup sürüklüyorsun. Ama karşıma gel konuşalım derdini dinleyelim diyen olmuyor. Sonra sırf medya üstüne düştü diye kendi ellerinin altından birini çağırıyorsun “gel yavrum derdini anlat bana” bunun adını da BİZ DİNLEDİK koyuyorsun. Ama kimi nasıl dinledin ben bir şey görmedim.


İnsanları zorbalığa teşvik edip, zorba olmakla suçluyorsun. Bir bakan vardı aman adını söylemeyimJ Kültürlü bir zatı muhterem olmakla beraber, tutarsız sözleriyle ona olan ilgimi bitirmişti. Bir öğrenci yanaşıp Türk siyaseti hakkında fikrini öne sürüyor, o adamcağız gayet nazik bir şekilde (tel tel olan saçlarını belli etmek istemeyerek) “sen dersine çalış okuluna git, biz düşünürüz” tarzında bir cevap veriyor. İyi de madem gelecek gençlerin, madem biz sizin yarınlarınız öyleyse neden görüşlerimize tenezzül etmiyorsun?


Aynı öğütleri annelerinden yeterince alıyor onlar. Tek dertleri düşünebildiklerini, karar verebilecek güçte olduklarını göstermek. Ter dertleri bir şeyleri öğrenmek, yanında durdukları büyüklerinin doğru adamlar olduğundan emin olmak.


Oysa dediğinize göre o bir çocuk, aklı kesmez, kafası basmaz, önce okuluna gitsin sonra bitirsin ha sonra da işsizlikle boğuşsun. Bu arada hala SUSSUN. Sonra elbet bir gün bir yerlerden çıkar yine döne dolaşa gelip ya Sayın BAKANIM, BANA DA BAKIN ALLAH RIZASI İÇİN. Diye gezinsin dursunJ

Ne diyeyim adalet oldu olalı böyle içten aldatmıyor kendini. Büyüklerimiz, her şeyi bilen adamlar konuşmamıza izin vermiyorlar. Belki 100 sene daha yaşayıp kürsülerde yaşlanmak için çaba sarf ediyorlar. Hak edene, doğru konuşana ebette bir lafım yok. Ama bize de acıyın birazcık, ne düşünmeye hakkımız var ne konuşmaya. 18’i dolduralı hayli zaman oldu ama meclisin önünde hala küçük çocuklar olarak anılıyoruz.


Dileğim şudur ki geleceğin büyük adamları şimdiden aydınlatılsın. Arada bir de olsa hikmetli bir büyük gelsin onlarla konuşsun. Şuan da ne istiyorlar? Gündem de ya da Türkiye de olan her şey hakkında ne düşünüyorlar? Onlara önemli olduklarını hissettirmezseniz, önemli adamlar olmalarını nasıl beklersiniz?


Büyüklük sizde kalsın önce siz dinleyin, sonra sahne yine size kalsın :)

Tüm içtenliğiyle,

HANDAN. 16.07.11