Ben giderim

“Ölümü düşünmek niye “ diye sorma bana anne;

Hastayım.

Arşınladığım yollar,

Karıştığım renkler,

Küçücük bir ihtimal,

Başkalarını düşündüğüm kadar,

Kendimi unutmaktı beni böyle devasız bırakan.

 Kararsız bir ruhtu menevişlerini üzerime salarak,

Ölüme yaklaştıran.

Beni sarıp sarmalamış kadife bir örtü ölüm,

Üşüdükçe daha sıkı sarıldığım.

Benim hayatımın masalında,

Devirebilmek için hüzünleri,

Yok edebilmek için üzüntüleri,

Yumruğumu tutan ,

Tekmelerimde ayaklarımı kıran biri var.

“ Ölümü düşünmek neden” diye sorma bana anne;

Ete kemiğe bürünmüş halim, delilik.

“Diyorlar ki bazen gözlerimden,
Deliler doluşmuş bakıyor birer birer.
Delilerden sen anlarsın, konuş onlarla

Nasıl muhtacım buna.

Diyorsun ki bazen geceler boyu,
Sayıklarmışım olanları birer birer.
Düşlerden sen anlarsın, konuş onlarla.

Nasıl muhtacım buna “


Gecenin kurşun deliksiz uykularında,

Bileklerimi bileğleyen bıçak öpüşleri.

Ve tavanda salıncak kuran cesedimin sureti.  

Hergün kayıp gidiyorum aranızdan,

Her bir ölüm,

Farklı sahnelerde  geçerken gözlerimden.

 Ölümü düşünmek niçin diye sorma bana anne;

 Hayatımın ortasında bir nükleer bomba,

Avuçlarımda barut kokusu,kaçarak gizlendiğim.

Yaşamayı ezberliyor diye kör ettim gözlerimi.

Ölümün omuzunda cirit atarken kulaklarım,

Ben bir vardım,

Yarın belki yok’um.

Ve tutunamayanlar, düşer dalından bir bir.

Ölümü düşünmek niye diye sorma bana anne;

 Şarkılar tırnaklarımı,

Bir şey ömrümü yiyiyor.

Yara bantına şiirler yazıp,

Yaralarıma yapıştırıyorum şimdilik.