Ben mi hissetmedim?

Sen gönlümü leyla gibi sevdin de

Ben mecnun olmadım mı?

Sen aslı gibi gönlüme doğdun da

Ben gönül kapımı sana kapattım mı?

Dilinde aşk sözcükleri ile konuşup

Kalbimin kin nefretini sildin de

Beni aşkın deryasında gezdirip elimde tuttun da

Ben karşında lal olup durdum, bön bön baktı mı?

Aşk beklemektir diye gece gündüz yolumu gözleyip

Gökyüzünde yıldızları avuçlarıma toplayıp

Umudun gülümseyen yüzünü gönlüme döşedin de

Ben seni terk edip gittim mi?

Gözlerimde hasretinle yaşlarım dökülürken

Bahar gülüşü olan gönül çiçeklerimi ellerinle sökerken

Gözlerimde akan yaşları sildin de ben mi görmedim

 Solan gönül çiçeklerimi benden habersiz sulayarak yeşertinde

Ben mi hissetmedim görmedim bilemedim?

Gözlerin şiir gibide ben mi okuyamadım

Aşkın hece hece gönlüme yazdın da ben mi anlayamadım

Gülüşün aşk pınarından damlayan bir damla da bana sundun da

Ben mi bir damla içmedim?

Başaklar gibi yeşeren sevgisizlik perdemi yırttın da

 Avuçlarımda kangren yaralarım senli kanarken sardın da

Gelirsin diye gece gündüz yollarını beklerken ağladığımda

Gözyaşlarımı sildin de ben mi sana teşekkür etmedim

Yaralarımı sardın da ben mi hissetmedim görmedim

Yaralarımı sardınsa yaralarımın neden sızısı kesilmez bilemedim

Kul Mehmet’im yaralarım günden güne kanayarak büyür

Seveyim dedim sevdiğim şuursuz gönülsüz çıktı gerisin geriye yürür

Ağlarım sızlarım halimden anlamaz yar,

 Hatayı bende bulur kendin dev aynasında görür

Bir gün sarmadı kolları sardım diye gece gündüz yüzüme söyler

Mehmet Aluç