- Kategori
- Şiir
Ben Öğretmenim çocuklar
Sizinle var olan, sizinle yaşayan,
Unuttuğunuz yüzleriniz, dün gibi aklımda,
Okula ilk gelişiniz, oturduğunuz ilk sıranız.
Korkak, ürkek, çekingen, buğulu gözleriniz,
Dokunsam çığlık çığlığa bağıracak.
Sözleriniz, oturduğunuz sırada izleriniz.
Ben öğretmenim çocuklar…
Her biriniz ok gibi saplı yüreğimde.
her biriniz bir demet çiçek bir yudum su
Geçmişim, umudum düşüncem,
Geleceğim, Atamın umudu;
Yüreğimin çoşkun denizi oldunuz,
Ben öğretmenim çocuklar,
Boş sınıflarda, sizsiz sıralarda, ayaktayım,bakıyorum.
Görmeliyim üzüm tanesi gözlerinizi,
Okşamalıyım ipek saçlarınızı,
Anılar dünyasının duygu kuşları.
Zamanı doyasıya paylaştığım ışıklarım…
Ellerimde tuttuğum minik ellerin sıcaklığı,
Gözlerimde gözlerinizin ışığı,
İçinizde yüreğinizdeki umudum
Ben öğretmenim çocuklar….
Sevgi ile suladım, azimle beslediğim.
Binlerce çiçek, binlerce umut, binlerce Atatürk…
23.11.2011 Gülseren Akdaş