Bence mi dedin?

Geçmişte olanları kurcalayıp durmadan, gelecekle ilgili planlar içinde boğulmadan sadece anda kalmayı başarabilenlerin mutlu olduğu söylenir hep. Bu kadar gelecek kaygısı taşımak anı yaşamaktan hep alıkoyuyor insanı. Bunu her gün kendime anlatmaktan yorulmasamda biraz usandım.

Etraftan etkilenmeden sadece kalbinin ve aklının sesini dinleyerek yol almak kısa vadede yerinde sayıyormuş, yanlış bir şeyler yapıyormuş hissi yaratmıyor değil insanda.

Böyle mutlu olsanda,olsamda sanki olmaman,olmamam gerekiyormuş hissiyatı kadar can sıkan bir şey yok. Bir yerlerde bir yanlışlık yapıyorum, yanlış yol alıyorum düşüncesi yaratıyor kişide. Herkes genel olarak aynı yollardan geçsede hayatta, aynı sokaklara, aynı çıkmazlara uğramak zorunda olmamalıyız.Ailenin, çevrenin zaten yeterince şekillendirdiği yetmiyormuş gibi bir de çoğunluğun ortak payda kabul ettiklerine uyum sağlamak zorunda olmak boğuluyormuş hissi yaratıyor bünyede. Doğru, yanlış yapıyorsundur o ayrı ama doğruyu da yanlışı da keskin çizgilerle ayırma çabası neden?

Bana nasıl daha mutlu olacağımı öğretmek yerine benim zaten nasıl mutlu olduğumu anlamaya çalışmamandan her şey arkadaşım. Hayatta hep enlerimizin olması istenir. En sevdiğin kitap, en sevdiğin yemek, en sevdiğin parfüm ne diye sorulduğunda saniyesinde verilecek bir cevabınızın olması beklenir. İçten içe sizde farkında olmadan cevabınızı bir süzgeçten geçirip verirsiniz. Bunun sebebi o kitabı okumamış olamazsın, o filmi duymamış olman imkansız sözlerinin havada uçuşuyor olmasıdır.

Tüm bu kargaşanın arasında ihtiyacımız olan gerçekten ne hissettiğimiz hakkında durup düşünmemiz ve kendimize kulak vermeyi unutmamızdır. Anı değerlendirmekten vazgeçmemeli ve günün geri kalanından yaşamaya devam etmeliyiz.