Benden cacık olur mu?

Ülke siyasetini bu hale getirenleri gördükçe midem bulanmıyorsa...

Kadınlarımızın bedenlerini satmak için sıra bekledikleri günler yaşıyorsak ve bunu içime sindirebiliyorsam...

Yalakalığı yaşam tarzı olarak kabul ettiysem...

Eve ekmek götürebilme endişesi yaşamama rağmen ‘halimden memnunum' diyorsam...

Üniversite mezunları hamallık yapmaya razı iken, 'vekil' diye seçtiklerimin çocukları hemen iş bulabiliyor veya iş ayağına geliyorsa ve ben de bunu normal karşılıyorsam...

"Senin oğlun da işsiz kalıversin" diyenlerin peşinden hala koşuyorsam...

Bir zamanlar demokrasiyi tramvaya benzetenlerin şimdiki demokrasi nutuklarını alkışlıyorsam...

'Hem laik hem Müslüman olunmaz' diyenlerin dillerinden düşürmedikleri şimdiki 'laiklik' söylemlerini duydukca gülmüyorsam...

2002'de dış borcumuz 130 milyar dolar, iç borcumuz 90 milyar dolar ve tüp gaz 19 TL, benzin 1, 69 TL iken; bugün, "Türkiye'yi neredeeen, nereye getirdik! ..." diyenlere ‘nereye getirdiğin belli’ diyemiyorsam…

2002 yılı, 2 milyon 412 bin olan işsiz sayısına isyan edip, bugünkü halimize baktıkça endişelenmiyorsam…

Çöpten karın doyuranları gördükçe içim sızlamıyorsa...

Birilerinin koluna 40 bin dolarlık saat takmasını uygun buluyorsam...

Üç kuruş emekli maaşı için sabahın köründe banka kuyruklarına giriyor, şikayet etmiyorsam...

Kömüre, makarnaya oyumu satıyorsam, utanmıyorsam...

Cebim delikken, borsa hareketleriyle ekonominin gidişini değerlendiriyorsam...

Her yenidoğanın binlerce dolar borçlu doğduğunu bile bile, 'en az üç çocuk' diyenleri destekliyorsam...

Benimle dalga geçildiğini anlayamıyor, hala inanabiliyorsam...

Hala 'kıl'la, 'akıl'ı ayırt edemiyorsam...

Eğiliyorsam...

Bükülüyorsam...

Sürükleniyorsam…

Razıysam her şeye......

Soruyorum:

Benden cacık olur mu?