Benim sabahlarım yok ki bir anlamı olsun

Daha bu gece gittim çoban yıldızına,
ömür boyu rötarlı,
hayallerden bozma kağıttan uçakla,
dönüş yolunda çakıldı,
deterjan kokan, kareli örtüsü olan masaya,
kaşları çatık, gözlüklü bir öğretmenin elinde buruştu bütün hayallerim
içinde sevgilimin kulağına fısıldayacağım çoban yıldızından çalma sözlerim
işte o zamandan beri kadere,
küfreder kaşlarım bir yandan,
bir yanda ağlamaklı gözlerim...


hudutları karanlık
dikenli tellerle örülü
ulaşılması imkansız bir memleket güneş,
bir ütopya...
göz kapaklarım kapalı,
güneş ışıklarını saçarken benim hayallerim karanlıkla kardeş,


7 gecede 30 sabahı 52 ayrı yerinden bıçakladım,
dar ağacında ayrı ayrı ama hepsi aynı 365 ilmik,
hepsi sevdiğimden ayrı...

hayal kırıkları hayat arabamın tekerleğini patlattı,
şaranpole yuvarlandım,
başımın etrafında dönen hayali kuşları
serap'nel parçaları avladı,
sonuç: adımın üç hanesi ölü, diğer ikisi ağır yaralı,


yaşım ilerledikçe hayallerim kabusa döndü,
çanlar çaldı,
hayallere beş dakikalık sun'i tenefüs verdim,
çıkardım,
bir sigara yaktım,
her bir tenefüste bir hücremi yaktım.


yaşam molası bitti...
hemen yan koltukta bana çok benzeyen bir ölü,
korkudan duvarları yumrukladım,
meğer geceden farksız bir sabaha uyanmışım,
yüzümü yıkadım,
aynaya baktığımı anladım,
rahatladım...